Белорусизација

Белорусизација (белоруски: беларусізацыя) била политика за унапредување на статусот на белорускиот јазик и промоција на Белорусите во рамките на владата на Белоруската ССР и Белоруската комунистичка партија. Оваа политика била поддржана од белоруската влада во 1920-тите години.

Заедно со украинизацијата во Украинската ССР и останати помали слични процеси, во СССР била спроведена коренизацијата, обид на Комунистичката партија на СССР да се стекне со поддршка од неруското население преку обратен процес на русификацијата која била активна за време на Царска Русија.

План за белорусизација

Официјалната политика за белорусизација била започната во 1924 година од Централниот извршен комитет на Белоруската ССР. Комитетот основал комисија чија задача било да:

• воведување на белорускиот јазик во институциите на Белоруската ССР и Црвената армија.
• промовирање на Белорусите и нивни воведување во водечките позиции на Комунистичката партија на Белорусија, Владата на Белорусија и трговската унија.
• организирање образовни институции на белоруски јазик, развивање на белоруската книжевност и сл.

Првичниот план било за период од три години да се воведе белорускиот јазик.

Резултати од белорусизацијата

• до 1927, 80% од граѓаните на Белоруската ССР течно зборувале белоруски.
• до 1928, во 80% од училиштата во Белорусија белорускиот бил воведен како наставен јазик.

Крај на белорусизацијата

Со подемот на Сталинизмот во 1930-те години се вратил процесот на русификација на целото население на СССР. Сите процеси за културно заживување на народите во СССР биле згаснати, сè до 1990-те.

Наводи

• Нарысы гісторыі Беларусі. Ч. 2. — Мн., 1995. С. 119-123
• Запруднік Я. Беларусь на гістарычных скрыжаваннях. Минск, 1996. С. 93-94