Алиби[1][2] (латински: alibī, „некаде на друго место“) — изјава на лице осомничено за кривично дело дека бил на друго место кога е извршено кривичното дело. За време на полициска истрага, од сите осомничени вообичаено се бара да дадат информации за нивното место на живеење во релевантен временски период, што, онаму каде што е можно, обично би било потврдено од други луѓе или преку други средства (како што се проверка на телефонските записи или сметките на кредитните картички, употреба на видео надзор, итн.).

Во текот на кривичната постапка, алиби е одбраната што обвинетиот ја излага како доказ дека не можел да го стори делото бидејќи во времето на извршување на наводното кривично дело бил на друго место. Книгата The Criminal Law Deskbook [3] вели: „Алиби се разликува од сите други одбрани; се заснова на премисата дека обвинетиот е навистина невин.“

Наводи

уреди