Џуфа

Џуфа, или Џиука, како што се нарекува во некои области на земјата, е лик на италијанскиот фолклор. Неговите лудории се прераскажувани и меморирани низ вековната усна традиција. Иако анегдотите од неговиот живот главно се вртат околу јужниот италијански и сицилијански начин на живот, неговите карактерни црти се видливи во народните ликови на многу медитерански култури. Всушност, научниците сугерираат дека ликот Џуфа се развил од приказните за Насрудин, турски народен лик. Се верува дека за време на исламското владеење на островот Сицилија, приказните за овој човек (на арапски познат како Јуха) биле собрани со сицилијанската усна традиција, трансформирани за да бидат пример за културните норми и на крајот биле пренесени низ јужна Италија. Иако Џуфа најчесто се препознава како „селска будала“, неговите постапки и зборови обично служат за давање морална порака. На крајот од секоја приказна се оценуваат реакциите на неговите врсници, а не срамотното однесување на Џуфа.

Литература

Џуфа е едно од имињата дадени на Гурдулу, ликот на „селскиот идиот“ и мегданот на витезот Агилулфо во романот на Итало Калвино „Непостоечкиот витез“, сместен во каролиншка Франција. Џуфа е исто така протагонист на една од приказните за Морската боја на виното од Леонардо Скиаша. Во оваа приказна, Џуфа отшол на лов. Помешувајќи ја косата на кардиналот со птица, тој пукал во него. Откако го убил, телото го однел кај мајка си да го зготви. По карањето на мајка му, Џуфа го фрлил телото на кардиналот во нивниот бунар. Локалните полицајци почнале да го бараат кардиналот и да ја чувствуваат смрдеата во бунарот. Бидејќи никој од нив не сакал да слезе во бунарот, Џуфа се понудил сам да се спушти. Откако се спуштил, наместо да го врзе телото на кардиналот, тој врзал овен што исто така го фрлил во бунарот.

Надворешни врски

• Mal'uocchiu: двосмисленост, злобно око и јазик на неволја
• Страница на италијанска Википедија на Giufà