Џозеф де Гињ (19 октомври 1721 – 19 март 1800 година) бил француски ориенталист, синолог и турколог роден во Понтоаз, син на Жан Луј де Гињ и Франсоа Вајлан. Починал во Париз .

Тој го наследил Етјен Фурмон во Кралската библиотека како секретар преведувач на источните јазици. Неговиот Memoire historique sur l'origine des Huns et des Turcs, објавен во 1748 година, му донел прием во Кралското друштво на Лондон во 1752 година, а тој станал соработник на Француската академија на натписи во 1754 година. Наскоро следело петтомното дело Histoire générale des Huns, des Mongoles, des Turcs et des autres Tartares Occidentaux (1756–1758). Во 1757 година, тој бил назначен за претседател на одделот за сириски јазик на Колеџ де Франс .

Гињес сметал дека Хуните кои ја нападнале Римската Империја биле истите луѓе како Ксионгну споменати во кинеските записи.[1] Овој став бил популаризиран од неговиот современик Едвард Гибон во Пропаѓањето и падот на Римската Империја . Идејата е жестоко дебатирана од страна на централните азијци, вклучувајќи ги Менхен-Хелфен, Хенинг, Бејли и Вајсиер.

Гињес тврдел дека кинеската нација потекнува од египетската колонизација, мислење на кое, и покрај секое побивање, тој тврдоглаво се држел.[2] Тој објавил голем број написи тврдејќи дека египетските хиероглифи и кинеските знаци се поврзани, а едниот произлегува од другиот. Иако погрешил во тоа, тој е препознаен по тоа што докажува дека прстените со картуш во египетските текстови содржеле кралски имиња, теза што ја развил од навестувањето претходно направено од Џеј Џеј Бартелеми.[3]

Трудови уреди

Поврзано уреди

Белешки уреди

  1. „Архивиран примерок“. Архивирано од изворникот на 2010-06-13. Посетено на 2009-01-19.
  2. Needham, Joseph et al. (1971). Science and civilisation in China, p. 540.
  3. Walker, C. B.; Chadwick, John (January 1990). Reading the Past: Ancient Writing from Cuneiform to the Alphabet. Berkeley: University of California Press. стр. 120. ISBN 978-0520074316. Посетено на 21 January 2020.
  4. Needham, p. 782.

Наводи уреди