Ampulloclitocybe clavipes
| Clitocybe clavipes | |
|---|---|
| |
| Научна класификација | |
| Царство: | Fungi |
| Оддел: | Basidiomycota |
| Класа: | Agaricomycetes |
| Ред: | Agaricales |
| Семејство: | Hygrophoraceae |
| Род: | Ampulloclitocybe |
| Вид: | A. clavipes |
| Научен назив | |
| Ampulloclitocybe clavipes (Pers.) Redhead, Lutzoni, Moncalvo & Vilgalys (2002) | |
| Синоними[1] | |
|
Agaricus clavipes Pers. (1801) | |
| Clitocybe clavipes | |
|---|---|
| Научна класификација | |
| Царство: | |
| Колено: | |
| Класа: | |
| Ред: | |
| Семејство: | |
| Род: | |
| Вид: | A. clavipes
|
| Биномен назив | |
| Ampulloclitocybe clavipes (Pers.) Redhead, Lutzoni, Moncalvo & Vilgalys (2002)
| |
| Синоними | |
|
Agaricus clavipes Pers. (1801)Agaricus comitialisPers. (1801)Clitocybe clavipes (Pers.) P.Kumm. (1871)Clitocybe comitialis (Pers.) P. Kumm. Omphalia clavipes (Pers.) Quél. (1886)Clavicybe clavipes (Pers.) Harmaja (2002) Clitocybe squamulosoides P.D. Orton | |
Ampulloclitocybe clavipes, попознати како клитоциб со клесто стапало или клубено стапало, е вид на жабрена печурка од Европа и Северна Америка. Сивите кафеави печурки имаат жолтеникави жабри и луковична дршка и се наоѓаат во листопадни и иглолисни шуми. Иако се смета за јадење, реакции слични на дисулфирам се пријавени по консумирање алкохол после јадење оваа печурка.
Таксономија
уредиПрвично била опишана како Agaricus clavipe од јужноафриканскиот миколог Кристиан Хендрик Персоон во 1801 година, неговата специфичен епитет изведен од латинските термини clava „клуб“ и pes „стапало“. Таа била пренесен во Клитосибе од германскиот натуралист Паул Кумер во 1871 година, па дури била назначен, неправилно, како вид од Хауард Е. Бигелоу во 1965 година. Францускиот миколог Лусиен Келе избрал да го смести во Омфалија (сега Омфалина) во 1886 година.
Скот Редхед и неговите колеги го предложиле родот Ampulloclitocybe за него, бидејќи видот бил само далечно поврзан со другите членови на Clitocybe, Omphalina pyxidata и "Clitocybe" lateritia. Отприлика во исто време, финскиот миколог Хари Хармаја го предложил родот Clavicipe. Меѓутоа, бидејќи првото име било објавено на 5 ноември 2002 година, а второто на 31 декември 2002 година, Хармаја призна дека приоритет има Ампулоклитоциб.
Англискиот миколог П.Д. Ортон го опишал Clitocybe squamulosoides во 1960 година, за кој сметаше дека е тенок роднина со големи спори, иако разликите се неконзистентни и постојат средни форми. оттука се смета дека не се разликува од A. clalipes.
Вообичаените имиња вклучуваат клубено стапало, шапка од инка со клупско стапало, клитоциб со клесто стапало и клитоциб со клево стапало.
Опис
уредиКапата на печурката е 4-8 см во пречник, конвексен со мала газда, станувајќи рамна до депресивна форма. Има мазна површина често покриена со фибрили и обично влажна.[2] Боите на капачињата се генерално сиво-кафеави, понекогаш маслиново нијансирани, со бледа маргина. Дршката има изразено луковична основа, и е 3-7 см висок од 1-1.5 см широк. Неговата површина е покриена со свилени влакна, и има иста боја како шапката. Густото месо е бело, но малку жолто во основата. Во стеблото е тврд на површината и сунѓерест и мек во центарот. Воден е со малку сладок мирис кој се споредува со горчлив бадем, цвет од портокал, цимет, или дури и гума за џвакање од грозје.[2] Жабрите се силно распуштени и имаат крем-жолта боја, во контраст со остатокот од печурката. Помеѓу обичните жабри има некои помали жабри, а жабрите повремено се чатале во близина на стеблото. Рабовите на жабрените се прави кај помладите печурки, а понекогаш брановидни (брановидни) кај постарите. Отпечатокот на спори е бел. Кружните до овални спори се 4,5-5 на 3,5-4 микрони.
Наликува на заматениот агарик, но може да се разликува по неговото луковично стебло, длабоко распуштените жабри, и потемната боја. Во западниот дел на Соединетите Американски Држави, може да се помеша со Ampulloclitocybe avellaneialba, која е поголема и има потемна шапка и бели жабри.
Дистрибуција и живеалиште
уредиТој е широко распространет и изобилен низ Северна Европа и Британските Острови, и станува се позастапен. Во Северна Америка, тоа е вообичаено под борови насади на исток, а поретко во северозападниот дел на Тихиот Океан.
Се наоѓа во иглолисни и листопадни шуми, особено под бука, овошните тела се појавуваат од август до ноември во северна Европа.
Јадливост
уредиТој е опишан како јадење, иако премногу невкусен како јадење е спореден со јадење влажен памук. Други го категоризираат како нејадлив.[3] Содржи токсини кои го прават опасен кога се консумира со алкохол.[4]
Клубовите стапала собрани од Стинчфилд Вудс, северозападно од Декстер, Мичиген, во 1974, 1976 и 1977 година предизвикале синдром сличен на Антабус. Алкохолот бил консумиран околу седум часа откако печурките биле јадени во секој случај, што резултирало со црвенило на лицето, пулсирање на главата и вратот и надуени раце околу пет до десет минути потоа. Симптомите биле благи со вотка и џин, но полоши со виски, што резултирало со силна главоболка која траела неколку часа. Повторното предизвикување алкохол следниот ден ги предизвика симптомите, но не после тоа. Овој феномен е забележан барем уште еднаш во САД. Чудно, колекцијата на клупски стапала пред 1974 година не откри никакви симптоми. Феноменот е забележан и во Јапонија.[5] Иако слични на симптомите забележани со Coprinopsis atramentaria, инхибиторот на алдехид дехидрогеназа кај овој вид не е познат.[6] Експериментите со екстракт од клупско стапало откриле дека тој го инхибира ензимот ацеталдехид дехидрогеназа во црниот дроб на глувчето.
Наводи
уреди<div class="reflist columns references-column-width" style="-moz-column-width: Arora D (1986). Mushrooms demystified: a comprehensive guide to the fleshy fungi (2. изд.). Berkeley: Ten Speed Press. стр. 160. ISBN 0-89815-169-4.</ref>
Bas C, Kuyper TW, Noordeloos ME (1995). Flora Agaricina Neerlandica. 3. CRC Press. стр. 50. ISBN 978-90-5410-616-6.</ref>
Bresinsky, A.; Besl, H. (2004). A Colour Atlas of Poisonous Fungi: A Handbook for Pharmacists, Doctors, and Biologists. CRC Press x. стр. 124–25. ISBN 9780723415763.</ref>
Cochran KW, Cochran MW (1978). „Clitocybe clavipes: Antabuse-like Reaction to Alcohol“. Mycologia. 70 (5): 1124–26. doi:10.2307/3759144. JSTOR 3759144. PMID 569766.</ref>
Haas H. (1969). The Young Specialist Looks at Fungi. London, UK: Burke. стр. 205. ISBN 978-0-222-79409-3.</ref>
Harmaja, Harri (2003). „Notes on Clitocybe s. lato (Agaricales)“ (PDF). Annales Botanici Fennici. 40: 213–18.</ref>
>Lamaison J.-L, Polese J.-M. (2005). The Great Encyclopedia of Mushrooms. Cologne, Germany: Könemann. стр. 73. ISBN 978-3-8331-1239-3.</ref>
Persoon CH (1801). Synopsis Methodica Fungorum (латински). Göttingen, Sweden: H. Dietrich. OCLC 28329773.</ref>
Phillips R. (2006). Mushrooms. Pan MacMillan. стр. 91. ISBN 0-330-44237-6.</ref>
Quélet L. Enchiridion Fungorum in Europa media et praesertim in Gallia Vigentium (латински). Lutetia: Octave Dion. стр. 20.</ref>
Redhead, S.A.; и др. (2002a). „Phylogeny of agarics: partial systematics solutions for core omphalinoid genera in the Agaricales (euagarics)“. Mycotaxon. 83: 19–57.„Архивиран примерок“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2009-09-20. Посетено на 2009-03-09.</ref>
„Ampulloclitocybe clavipes (Pers.) Redhead, Lutzoni, Moncalvo & Vilgalys 2002“. MycoBank. International Mycological Association. Посетено на 2011-06-16.</ref>; -webkit-column-width: Arora D (1986). Mushrooms demystified: a comprehensive guide to the fleshy fungi (2. изд.). Berkeley: Ten Speed Press. стр. 160. ISBN 0-89815-169-4.</ref>
Bas C, Kuyper TW, Noordeloos ME (1995). Flora Agaricina Neerlandica. 3. CRC Press. стр. 50. ISBN 978-90-5410-616-6.</ref>
Bresinsky, A.; Besl, H. (2004). A Colour Atlas of Poisonous Fungi: A Handbook for Pharmacists, Doctors, and Biologists. CRC Press x. стр. 124–25. ISBN 9780723415763.</ref>
Cochran KW, Cochran MW (1978). „Clitocybe clavipes: Antabuse-like Reaction to Alcohol“. Mycologia. 70 (5): 1124–26. doi:10.2307/3759144. JSTOR 3759144. PMID 569766.</ref>
Haas H. (1969). The Young Specialist Looks at Fungi. London, UK: Burke. стр. 205. ISBN 978-0-222-79409-3.</ref>
Harmaja, Harri (2003). „Notes on Clitocybe s. lato (Agaricales)“ (PDF). Annales Botanici Fennici. 40: 213–18.</ref>
>Lamaison J.-L, Polese J.-M. (2005). The Great Encyclopedia of Mushrooms. Cologne, Germany: Könemann. стр. 73. ISBN 978-3-8331-1239-3.</ref>
Persoon CH (1801). Synopsis Methodica Fungorum (латински). Göttingen, Sweden: H. Dietrich. OCLC 28329773.</ref>
Phillips R. (2006). Mushrooms. Pan MacMillan. стр. 91. ISBN 0-330-44237-6.</ref>
Quélet L. Enchiridion Fungorum in Europa media et praesertim in Gallia Vigentium (латински). Lutetia: Octave Dion. стр. 20.</ref>
Redhead, S.A.; и др. (2002a). „Phylogeny of agarics: partial systematics solutions for core omphalinoid genera in the Agaricales (euagarics)“. Mycotaxon. 83: 19–57.„Архивиран примерок“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2009-09-20. Посетено на 2009-03-09.</ref>
„Ampulloclitocybe clavipes (Pers.) Redhead, Lutzoni, Moncalvo & Vilgalys 2002“. MycoBank. International Mycological Association. Посетено на 2011-06-16.</ref>; column-width: Arora D (1986). Mushrooms demystified: a comprehensive guide to the fleshy fungi (2. изд.). Berkeley: Ten Speed Press. стр. 160. ISBN 0-89815-169-4.</ref>
Bas C, Kuyper TW, Noordeloos ME (1995). Flora Agaricina Neerlandica. 3. CRC Press. стр. 50. ISBN 978-90-5410-616-6.</ref>
Bresinsky, A.; Besl, H. (2004). A Colour Atlas of Poisonous Fungi: A Handbook for Pharmacists, Doctors, and Biologists. CRC Press x. стр. 124–25. ISBN 9780723415763.</ref>
Cochran KW, Cochran MW (1978). „Clitocybe clavipes: Antabuse-like Reaction to Alcohol“. Mycologia. 70 (5): 1124–26. doi:10.2307/3759144. JSTOR 3759144. PMID 569766.</ref>
Haas H. (1969). The Young Specialist Looks at Fungi. London, UK: Burke. стр. 205. ISBN 978-0-222-79409-3.</ref>
Harmaja, Harri (2003). „Notes on Clitocybe s. lato (Agaricales)“ (PDF). Annales Botanici Fennici. 40: 213–18.</ref>
>Lamaison J.-L, Polese J.-M. (2005). The Great Encyclopedia of Mushrooms. Cologne, Germany: Könemann. стр. 73. ISBN 978-3-8331-1239-3.</ref>
Persoon CH (1801). Synopsis Methodica Fungorum (латински). Göttingen, Sweden: H. Dietrich. OCLC 28329773.</ref>
Phillips R. (2006). Mushrooms. Pan MacMillan. стр. 91. ISBN 0-330-44237-6.</ref>
Quélet L. Enchiridion Fungorum in Europa media et praesertim in Gallia Vigentium (латински). Lutetia: Octave Dion. стр. 20.</ref>
Redhead, S.A.; и др. (2002a). „Phylogeny of agarics: partial systematics solutions for core omphalinoid genera in the Agaricales (euagarics)“. Mycotaxon. 83: 19–57.„Архивиран примерок“ (PDF). Архивирано од изворникот (PDF) на 2009-09-20. Посетено на 2009-03-09.</ref>
„Ampulloclitocybe clavipes (Pers.) Redhead, Lutzoni, Moncalvo & Vilgalys 2002“. MycoBank. International Mycological Association. Посетено на 2011-06-16.</ref>; list-style-type: decimal;">
- ↑ Грешка во наводот: Погрешна ознака
<ref>; нема зададено текст за наводите по имеurlMycoBank: Ampulloclitocybe clavipes. - ↑ 2,0 2,1 Trudell, Steve; Ammirati, Joe (2009). Mushrooms of the Pacific Northwest. Timber Press Field Guides. Portland, OR: Timber Press. стр. 90–91. ISBN 978-0-88192-935-5.
- ↑ Phillips, Roger (2010). Mushrooms and Other Fungi of North America. Buffalo, NY: Firefly Books. стр. 61. ISBN 978-1-55407-651-2.
- ↑ Miller Jr., Orson K.; Miller, Hope H. (2006). North American Mushrooms: A Field Guide to Edible and Inedible Fungi. Guilford, CN: FalconGuide. стр. 185. ISBN 978-0-7627-3109-1.
- ↑ „Champignons toxiques au Japon“. Bull. Soc. Mycol. France (француски). 80: iv–v. 1964.
- ↑ Benjamin DR (1995). Mushrooms: poisons and panaceas — a handbook for naturalists, mycologists and physicians. New York, New York: WH Freeman and Company. стр. 284. ISBN 0-7167-2600-9.
- ↑ Nilson S, Persson O (1977). Fungi of Northern Europe 2: Gill-Fungi. Penguin. стр. 42. ISBN 0-14-063006-6.
Надворешни врски
уреди- Media related to Ampulloclitocybe clavipes at Wikimedia Commons
Ampulloclitocybe clavipes на Викивидовите ?
