Англиска реформација: Разлика помеѓу преработките

Можеби сè започнало по желбата на кралот [[Хенри VIII]] да го поништи својот брак со [[Катерина од Арагон]]. Сепак, според многу научници, англиската реформација на почетокот била повеќе политички отколку теолошки спор. Реалноста на политичките разлики помеѓу [[Рим]] и [[Англија]] довеле до зголемување на теолошките спорови во прв план. <ref name=scruton1996p470>Cf. "The Reformation must not be confused with the changes introduced into the Church of England during the 'Reformation Parliament' of 1529-36, which were of a political rather than a religious nature, designed to unite the secular and religious sources of authority within a single sovereign power: the Anglican Church did not until later make any substantial change in doctrine". Roger Scruton, ''A Dictionary of Political Thought'' (Macmillan, 1996), p.&nbsp;470.</ref> Пред раскинувањето со Рим, црковните закони во Англија биле потполно регулирани од страна на [[Римокатоличка црква|Римокатоличката црква]]. Црковните даноци биле плаќани директно на [[Рим]] и тоа на папата, кој го имал последниот збор во именувањето на епископите. Раскинот на односите со Рим, довело да англискиот монарх се прогласи за Врховен гувернер на црквата, односно довело до создавање на декларација за [[Крал на Англија|кралот на Англија]], како глава на [[Англиканска црква|Англиканската црква]].

 

 

Кралот [[Хенри VIII]] на англискиот трон застанал во 1509 година на возраст од 17 години. Тој направил династички брак со Катерина Арагонска, вдовицата на својот брат Артур, во јуни 1509 година, непосредно пред крунисувањето. За разлика од неговиот татко, кој бил по карактер потаен и конзервативен, младиот Хенри имал својство да биде олицетворение на рицарство и друштвеноста, донесувајќи во дворот тинејџери за различни претстави. Тој бил голем католик, обслужувал до пет маси на ден (освен за време на ловската сезона, во која многу уживал). Во голем број на случаи, и самиот тој дозволувал да биде под влијание на неговите советници. <ref>Susan Brigden, ''New Worlds, Lost Worlds'' (Allen Lane 2000) p.&nbsp;109f. He "believed he that he could keep his own secrets... but he was often deceived and he deceived himself." (p.&nbsp;103)</ref> Меѓу неговите современици и млади канцелари, најблизок соработник му бил кардиналот Томас Волси. Под негов умислен притисок, кралот се одржувал до католизмот и ги почитувал папските задолженија кон него. Во 1521 година тој застанал во одбрана на Католичката црква од Мартин Лутер на обвинувањата за ерес во една книга, Со помош на Томас Мор, на него му била доделена титулата "Бранител на верата" од Папа Лав X (Следните англиски и британски монарси ја имале задржано оваа титула, дури и кога Англиканска црква се отцепила од католицизмот.) Томас Волси остро ги осудувал оние кои биле под влијание на лутеранските идеи<ref> Brigden, p.&nbsp;111</ref>, помеѓу кои се наоѓала и атрактивната, харизматична Ана Боленска.