'''„Цигани“''' ([[руски]]: ''Цыга́ны'') — поема на рускиот поет [[Александар Сергеевич Пушкин]]. Откако поминал неколку дена меѓу [[Цигани|Циганите]] во [[Бесарабија]], Пушкин работел на поемата во [[Одеса]], од јануари до октомври 1824 година, потоа продолжил во февруари 1825 година во Михајловско, а конечната редакција потекнува од крајот на 1825 година. Врз основа на поемата, во 1892 година, рускиот [[композитор]] [[Сергеј Рахманинов]] ја напишал својата прва опреа „[[Алеко (опера)|Алеко]]“.
'''„Цигани“''' — поема на рускиот поет [[Александар Сергеевич Пушкин]].
==Содржина==
==Осврт кон делото==
Поемата „Цигани“ спаѓа во циклусот на Пушкиновите „бајроновски“„[[Бајрон|бајроновски]]“ поеми напишани во времето кога тој, според сопственото признание, „лудувал над Бајроновите книги“. Сепак, во неа можат да се најдат јасни [[Романтизам|антиромантичарски]] ставови. Всушност, целата оваа поема претставува одговор на едно од клучните прашања на европскиот преромантизам - на [[Жан-Жак Русо|русоовскиот]] повик за враќање кон природата. Пушкин го испратил својот книжевен јунак Алеко, човек уморен од цивилизацијата и доведен до злосторство, меѓу чергарите кои скитаат низ [[Бесарабија]]. Во [[степа]]та, Алеко води слободен живот и така го остварува русоовскиот експеримент за враќањето кон природата. Меѓутоа, Пушкин сфаќа дека тоа не е доволно за да се оствари среќен и хармоничен живот и во заклучокот на поемата го негира преромантичарскиот идеал, пеејќи:<ref>Milorad Pavić, „Predgovor“, во: A. S. Puškin, ''Lirika''. Beograd: Rad, 1979, стр. 15.</ref>
