Старогрчка митологија: Разлика помеѓу преработките

По големата победа над [[Титани]]те, [[Геја (митологија)|Геја]] не можела да им прости на новите владетели на земја и барајќи освета<ref>The Giants are an "army of avengers" in Claudian's truncated ''Gigantomachia''.</ref>, се разлутила и ги родила Гигантите, за да се освети<ref>[[Karl Kerenyi]], ''The Gods of the Greeks'', 1951:28–30; [http://mkatz.web.wesleyan.edu/cciv110x/hesiod/cciv110.gigantomachy.html Gigantomachy: Sculpture & Vase Representations]</ref>. Бидејќи немале голема сила да ги достигнат новите богови, [[Гиганти]]те започнале да рушат се што ќе допреле. Според митот, од ваквата лутина на гигантите настанале и многубројните острови во [[Егејско Море]]. Едноставно, Гигантите биле непобедливи, сè додека [[Зевс]] не научил дека гигантите можат да бидат уништени само од соединение на еден смртник и еден бог. На страната на Зевс повторно застанале [[Посејдон]], [[Аполон]] и [[Хефест]]. Најголема улога во војната одиграла [[Атена]], која во текот на борбите се родила од главата на [[Зевс]], убивајќи го гигантот [[Палант (митологија)|Палант]]. Крајот на војната бил одбележан од страна на [[ХеркулесХеракле]]<ref>Ps-Apollodorus, ''[[Bibliotheke]]'', 1.6.1.</ref>, кој застанал на страната на Олимписките богови, и уништувајќи ги [[Гиганти]]те. Така власта над земјата, небото и водите останале во рацете на [[Олимписки богови|Олимписките богови]].