Унијата на Ѕевс и Хера претставува типичен пример на hieros gamos меѓу небесни от бог и земјена божица ,што на убав начин е опишано кај Хомер во Илијадата.
Од митовите таа е секогаш во кавга со својот сопруг поради неговите неверства. Таа прибегнувала на сплеткарења и на ситни начини го понижувала Зевс. Забележано е дека таа против него соѕдала дури заговор со [[Посејдон]], [[Аполон]] и со останатите олимпјани, во кој не учествувала само [[Хестија]], и го заврзале во олјада чворови со нерскинливи каишки, така што не можел миту со прстот да мрдне. Зевс ја обесил на небото поради тоа и ја прицврстил со златни окови. Ја ослободил дури откако сите му се заколнале дека веќе нема да креваат побуна.<ref>[[Robert Graves|Robert Grevs]], [[The greek myths|Grčki mitovi]], Nolit, Beograd, 1992, str. 51.</ref>▼
Во уметноста таа е претставена како кралица и матрона, често со кралски обележја како скептар и круна.
Хомер ја опишува како волоока и белолакта ,епитети кои ја означуваат нејзината убавина.
[[Податотека:Arheologicheski-Hera.jpg|мини|Статуа на Хера од 2 век.п.н.е]]
▲ОдЗаедницата на Зевс и [[Хера]] претставува типичен пример на ''hieros gamos'' меѓу небесниот [[бог]] и земјената божица, што на убав начин е опишано кај [[Хомер]] во [[Илијада|Илијадата]]. Во митовите, тааХера е секогаш во кавга со својот сопруг поради неговите неверства., а Таачесто прибегнувала на сплеткарења и на ситни начини го понижувала Зевс. Забележано е дека таа против него соѕдала дури заговор со [[Посејдон]], [[Аполон]] и со останатите олимпјанибогово од [[Олимп]], во кој не учествувала само [[Хестија]], икои го заврзале во олјадаилјада чворовијазли со нерскинливи каишки, така што не можел миту со прстот да мрдне. Поради тоа, Зевс ја обесил на небото поради тоа и ја прицврстил со златни окови., Јаа ја ослободил дури откако сите богови му се заколнале дека веќе нема да креваат побунабуна.<ref>[[Robert Graves|Robert Grevs]], [[The greek myths|Grčki mitovi]], Nolit, Beograd, 1992, str. 51.</ref> Во [[уметност]]а, Хера е претставена како [[крал]]ица и матрона, често со кралски обележја како скиптар и круна. Хомер ја опишува како волоока и белолакта, епитети кои ја означуваат нејзината убавина.
