Иван Бунин: Разлика помеѓу преработките

Бунин потекнувал од сиромашно благородничко [[семејство]]. Детството и дел до младоста ги поминал на татковиот имот Бутирка, во Орловската губернија, но кога имал 13 години, татко му го продал имотот. Поради материјалните тешкотии, на возраст од 14 години, Бунин морал да го прекине школувањето и завршил само [[гимназија]]. Воспитан во љубов кон [[наука]]та, [[поезија]]та и [[музика]]та, Бунин читал многу и се самообразовал, така што самостојно добро го научил [[Англиски јазик|англискиот јазик]]. Ги обиколил [[Русија]] и [[Украина]], работејќи како коректор, [[Библиотека|библиотекар]], [[театар]]ски критичар, рецезент и [[публицист]]. Исто така, често патувал низ [[Европа]], [[Азија]] и [[Африка]]. Во 1909 година бил избран за почесен член на Петербушката академија на науките, а во 1920 година емигрирал во [[Франција]], каде што останал до крајот на животот.<ref>Lav Zaharov, „Proza Ivana Bunjina“, во: Ivan Bunjin, ''Gospodin iz San Franciska i druge pripovetke''. Beograd: Rad, 1964, стр. 133.</ref> За време на нацистичката окупација на Париз, во својто стан Бунин ги криел луѓето кои ги барале [[Гестапо]] и [[Филип Петен|Петеновата]] [[полиција]].<ref>Lav Zaharov, „Proza Ivana Bunjina“, во: Ivan Bunjin, ''Gospodin iz San Franciska i druge pripovetke''. Beograd: Rad, 1964, стр. 139.</ref> Од страна на пријателите, Бунин бил опишуван како воздржан, сталожен и дистанцирано ироничен човек со студено, академско однесување, кој не бил наклонет да ја открива својата внатрешност дури ни во пријателските разговори за кои, всушност, немал многу дарба.<ref>Lav Zaharov, „Proza Ivana Bunjina“, во: Ivan Bunjin, ''Gospodin iz San Franciska i druge pripovetke''. Beograd: Rad, 1964, стр. 133.</ref>