Алфонс Доде: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето |
дополнување |
||
Ред 1:
'''Алфонс Доде''' (
▲'''Алфонс Доде''' (роден во [[Ним]], [[13 мај]] [[1840]]), француски [[писател]]. Неговата трилогија која ја сочинуваат [[роман]]ите „[[Тартарен Тарасконецот]]“, „Тарантско пристаниште“ и „Тартарен на Алпите“ претставуваат ремек-дело на француската хумористична проза.
==Биографија==
Една година по [[смрт]]та на Алфонс Доде, неговиот син, Леон Доде, ги објавил спомените на татко му<ref>Léon Daudet, ''Alphonse Daudet''. Paris: Fasquelle, 1898, стр. 89.</ref> во кои истакнал дека Алфонс Доде често повторувал следнава желба: „Би сакал, кога ќе ја завршам својата задача, да постанам ''продавач на [[среќа]]''. Заработката би се се состоела во мојот успех.“ Токму овој израз „продавач на среќа“ најточно го опишува Алфонс Доде како човек и неговите непосредни односи со луѓето.<ref>Ivan Dimić, „Alfons Dode - prodavac sreće“, во: Alfons Dode, ''Tartaren Taraskonac''. Beograd: Rad, 1963, стр. 99.</ref>
==Творештво==
Доде живеел во време на бурни општествено-историски промени ([[Второто царство]], [[Француско-пруска војна|Француско-пруската војна]], [[Париската комуна]], [[Третата република]], експанзијата на [[Колонијализам|колонијализмот]], итн.), што му овозможило темите за своите дела да ги црпи од разни извори. Токму поради таа разновидност, [[Историја на книжевноста|историчарите на книжевноста]] долго се колебале да го сместат во редот на реалистите. Иако тој ги слика луѓето и природата со голема пластичност, иако неговите дела се богати со стотици податоци и настани, неговата топла иронија и емоционалната симпатија кон она што тој го одбира од реалноста тешко се вклопуваат во теоријата на објективниот поглед на светот, карактеристична за [[Реализам|реализмот]]. Сепак, уште потешко е Доде да се смести во натуралистите, иако неговиот [[роман]] „[[Набоб (роман)|Набоб]]“ [[Емил Зола]] го поздравил како [[Натурализам|натуралистички]] роман. Всушност, наспроти пријателството со Зола, Доде никогаш не ја прифатил целосно натуралистичката доктрина, така што цело време останал реалист-имресионист.<ref>Ivan Dimić, „Alfons Dode - prodavac sreće“, во: Alfons Dode, ''Tartaren Taraskonac''. Beograd: Rad, 1963, стр. 99-100.</ref>
===Поважни дела===
Позначајни дела на Доде се:<ref>Ivan Dimić, „Alfons Dode - prodavac sreće“, во: Alfons Dode, ''Tartaren Taraskonac''. Beograd: Rad, 1963, стр. 100-101.</ref>
* „Малечкиот“ (1868)
* „Писма од мојот млин“ (1869)
* „[[Тартарен Тарасконецот]]“ (1872)
* „Понеделнички приказни“ (1873)
* „[[Фромон помладиот и Рислер постариот]]“ (1874)
* „Жак“ (1876)
* „[[Набоб (роман)|Набоб]]“ (1877)
* „Кралеви во прогонство“ (1879)
* „[[Нума Руместан]]“ (1881)
* „Евангелистка“ (1883)
* „Сафо“ (1884)
* „[[Тартарен на Алпите]]“ (1885)
* „Бесмртник“ (1888)
* „[[Тарасконското пристаниште]]“ (1890)
== Наводи ==
{{наводи}}
{{Никулец за биографија}}
Ред 8 ⟶ 33:
{{ОСНОВНОПОДРЕДУВАЊЕ:Доде, Алфонс}}
[[Категорија:Француски писатели]]
[[Категорија:Родени во
[[Категорија:Починати во 1897 година]]
| |||