Бардо Тодол: Разлика помеѓу преработките

Според тибетската традиција, „Бардо Тодол“ потекнува од [[9 век]] и претставува едно од делата на [[Падма Самбхава]] (Големиот, Благороден гуру на Бардо Тодол и основачот на [[Ламаизам|ламаизмот]]), кои долго време биле скриени од јавноста, по прогонот на тибетските будисти од страна на [[Лангдарма]].<ref>''Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni'' (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc). Beograd: Prosveta, 1988, стр. 14 и 29.</ref> Денес, „Бардо Тодол“ е во широка употреба на [[Тибет]], каде се чита како молитвеник.<ref>''Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni'' (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc). Beograd: Prosveta, 1988, стр. 20.</ref> Автентичното и оригиналното јадро на „Бардо Тодол“ го сочинуваат „Коренитите стихови на шесте Бардо“ и „Патеките на добрите желби“, а подоцна, околу нив биле додавани коментари во вид на прозни текстови.<ref>''Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni'' (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc). Beograd: Prosveta, 1988, стр. 22.</ref> На читателите од Западната хемисфера Бардо„Бардо ТодолТодол“ им станал достапен во 1927 година, кога книгата била објавена на [[англиски јазик]] од страна на д-р [[Волтер Еванс Венц|Волтер Јилинг Еванс Венц]], кој истовремено бил и преведувач, заедно со Лама Кази Дава Самдуп.<ref>''Tibetanska knjiga mrtvih – Posmrtna iskustva u Bardo Ravni'' (Sakupio i izdao V. J. Evans Venc). Beograd: Prosveta, 1988, стр. 11.</ref>