Ќерката на Агамемнон: Разлика помеѓу преработките

"Соединувајќи ги атмосферите на [[Франц Кафка|Кафка]] и [[Џорџ Орвел|Орвел]]"<ref>{{cite magazine|last=Tonkin|first=Boyd|date=22 февруари 2008|title=Paperbacks: Agamemnon's Daughter, by Ismail Kadare|url=http://www.independent.co.uk/arts-entertainment/books/reviews/paperbacks-agamemnons-daughter-by-ismail-kadare-785330.html|magazine=[[The Independent]]|access-date=17 јули 2017}}</ref>, диптихот ''Ќерката на Агамемнон / Наследникот'' се смета за „едно од најдобрите и најсовршените остварувања на Исмаил Кадаре" – како што го нарекува во воведот кон првото издание Клод Диран, тогашниот главен уредник на францускиот издавач на Кадаре, [[Фајар]].<ref name="AgamemnonsDaughter"></ref> Опишувајќи го како „хируршки директен“ во својата критика кон тоталитарниот режим, во еден подолг преглед на Кадареовиот опус за ''[[Њујорк тајмсЊујоркер]]'', Џејмс Вудс ја нарекува ''Ќерката на Агамемнон'' „можеби најдобрата книга“ на Кадаре, сметајќи дека таа, заедно со ''Наследникот'', го конституира „несомнено еден од најпотресителните записи за умствената и духовна контаминација спроведена врз поединецот од страна на тоталитарната држава“. Иако смета дека во двата романи Кадаре „го губи некогашниот голем романескнен елан [од] ''[[Генералот на мртвата војска]]'', ''[[Скршениот април]]'' и ''[[Палата на соништата]]''“, во „Универзумот на романескната уметност на Кадаре“, [[Луан Старова]] оценува дека, сепак, албанскиот автор успеал, „со не помал успех да го допише и со овие два сегмента големиот роман за жртвувањето, како можеби единствен потфат во светските литератури“.<ref name="Диптих">{{Наведена книга|title=Наследникот|last=Старова|first=Луан|date=2003|publisher=Табернакул|isbn=9989-937-70-2|editor-last=Кадаре|editor-first=Исмаил|pages=167–206|chapter=Универзумот на романескната уметност на Кадаре}}</ref>