Алфа-честичка: Разлика помеѓу преработките

[[File:Alfa beta gamma radiation.svg|thumb|right|Алфа зрачењето се состои од [[хелиум-4]] јадро и е лесно запрен од страна на лист хартија. Бета зрачењето, кое се состои од [[електрон]]и,е запрено со алуминиумска плоча. Гама зрачењето се апсорбира на крајот кога ќе навлезе во густ материјал [[Оловото]] е добар во апсорпција на гама зрачењето, поради неговата густина.]]

 

Во 1899 година и 1900,физичарите [[Ернест Радерфорд]] (кој работел во Универзитетот Мекгил во Монтреал, Канада) и [[Пол Вилард]] (кој работел во Париз) го поделиле зрачењето на три вида: алфа, бета и гама од страна на Радерфорд, врз основа на пенетрацијата на објекти и девијации од магнетното поле.<ref>Радерфорд ги истакнува и ги именува како α и β зраци на страна 116 од: Е. Радерфорд (1899) [https://books.google.com/books?id=ipMOAAAAIAAJ&pg=PA109#v=onepage&q&f=false "Ураниумското зрачење и електричната спроводливост произведена од истите,"] ''Филозофско списание'', Серија 5, vol. 47, бр. 284, страни 109-163. Рдерфорд ги нарекол γ здраци на страна 177 во: Е. Радерфорд (1903) [https://books.google.com/books?id=otXPAAAAMAAJ&pg=PA177#v=onepage&q&f=false "Магнетните и електрични девијацијии на лесно апсорбираните зраци на радиум,"] ''Филозофски магазин'', Серија 6, vol. 5, бр. 26, страни 177-187.</ref> Алфа зраците беа дефинирани од страна на Радерфорд како и оние со најниски пенетрација на обични предмети.

 

Забелешка: Пред ова откритие, тоа не беше познато дека алфа честичките се самите атомски јадра, ниту пак беше познато постоењето на протоните и неутроните. По ова откритие, J.J. "Пудинг од сливи" моделот на Томсон беше напуштен, и експериментот на Радерфорд доведе до [[Моделот на Бор]] (именуван по [[Нил Бор]]) а подоцна и на модерниот бран-механички модел на атомот.

 

 

[[File:WolfhartFig1a.JPG|thumb|Трагата на една алфа честичка добиена од нуклеарниот физичар Волфхарт Вилимцик со својата искра комора специјално направена за алфа честички.]]