Крал Марко: Разлика помеѓу преработките

'''Крале Марко''' (околу {{роден на|||1335}} - {{починал на|17|мај|1395}}) — последниот [[крал]] што владеел восо големиотпоголемиот дел од [[Македонија]] пред повеќевековната власт на турските [[султан]]и. Истовремено, тој е најпознатиот [[јунак]] на [[Епика|епското]] народно творештво, не само на [[Македонци]]те, туку и пошироко. Кралството на Марко било со средиште во Македонија, со [[Прилеп]] како главен град<ref>Георги Острогорски, ''Историја на Византија''</ref> и затоа се смета за македонски крал.<ref>Крсте Петков Мисирков. „За македонцките работи“ Состауала, состауат и можит ли Македониіа да состауат от себе оддел'на етнографцка и политична іединица?, Софија, 1903: Македониiа крепит Урошеиiот престол и '''македонцкиiот''' големец крал' Волкашин iет главниiот советник и десна рака на Уроша.</ref>.

За потеклото на фамилијата Мрњавчевиќ нема сигурни сознанија, бидејќи современите пишувани извори не даваат податоци за тоа. Најстари податоци за ова семејство дал [[Дубровник|дубровничкиот]] писател [[Мавро Орбини]] од [[XVII век]]. Според него, тие потекнувале од [[Ливно]], во [[Херцеговина]], од сиромашниот владетел Мрњава, кого царот [[Цар Душан|царот Душан]] ([[1346]]-[[1355]]) го повикал на својот двор и многу го издигнал. Врз основа на ваквото пишување на Орбини прифатено е презимето Мрњавчевиќ за оваа фамилија и како такво одамна е востановено во [[Литература|литературата]].

За време на владеењето на неговиот татко, Марко ја имал титулата “млад крал“, односно престолонаследник. Во [[Маричката битка]] во [[1371]] год., Марко не учествувал во бојот, туку останал да управува со територијата на земјите на неговиот татко и на чичко му. По неа и по смртта на браќата Мрњавчеви, тој станал крал и формално-правно совладетел на царот [[Урош]]. Според некои научници, тој бил и единствениот легитимен наследник на Душановото царство, по смртта на Урош и замирањето на династијата [[Династија Немањиќ|Немањиќи]].

На [[17 мај]] [[1395]] год. во битката кај [[Ровине]], застанувајќи на страната на турскиот султан [[Бајазит I]] и борејќи се против [[Власи|влашкиот]] [[војвода]] [[Јован Мирче]], кралот Марко загинал, провоцирајќи низа шпекулации како точно се случило тоа и каде било погребано неговото мртво [[Тело|тело]]. Според Мавро Орбини, Крале Марко ја загубил битката против Мирче крај [[Кралево]], а потоа побегнал во некоја [[шума]] каде, по грешка, бил убиен од некој Влав кој мислел дека се работи за ѕвер. Неговото тело било закопано во близина на [[Скопје]], во [[Манастир|манастирот]] Блачани. Други научници веруваат дека мермерната плоча од ѕидот на трпезаријата во [[Марков манастир]] зборува дека неговиот [[гроб]] се наоѓа токму на ова место. Ниту една од овие теории не е потврдена од [[Наука|науката]]. Преданието вели дека непосредно пред битката, на деспотот на [[Куманово|кумановско]]-[[Кратово|кратовската]] област [[Константин Дејанов]] (Константин Драгаш), кој исто така се борел на страната на Османлиите и загинал во битката, Марко му ги кажал следниве зборови: „''Го„Го молам [[Бог|Бога]] да им помогне на [[Христијани|христијаните]], а јас прв да загинам во таа борба''“борба“.