Салваторе Квазимодо: Разлика помеѓу преработките

'''Салваторе Квазимодо''' ( [[Рагуза]], {{роден на|20| август| 1901}} - [[Неапол]], {{починат на|14| јуни| 1968}}) е италијански поет чија поетика поаѓа од [[херметизам|херметизмот]]. Добитник е на [[Нобелова награда за литература|Нобеловата награда за литература]] во [[1959]] година. Во [[Фиренца]] стапува со контакт со групата што го подготвува весникот „Соларија“ и така ја објавува својата прва збирка песни „Води и земји“(1930). Во меѓувреме конечно се сели во Милано, каде што на конзерваториумот добива катедра за италијанска книжевност. <ref name="a">Преводи на литературни дела од автори кои добиле Нобелова награда, НИД„Микена“, Битола,2010</ref>

Објавил и повеќе есеи меѓу кои '''„Поет и политичар“''' и преводи на [[Хомер]], [[Катул]], [[Шекспир]], [[Неруда]]. Подготвил и повеќе антологии.Во неговиот поетски опус се вбројуваат следниве дела:
*„Потонатата обоа“([[1932]]),
*„Ерато и Аполон“([[1936]]),
*„Нови песни“([[1942]]),
* „Ден по ден“([[1942]]),
*„Животот не е сон“([[1948]]),
*„Лажно вистинско зелено“([[1955]]),
* „Неспоредлива земја“([[1958]]).