|
== Биогарфија ==
Паскал Гилевски е роден во с. [[Сетома]], [[Костур]]ско, [[Егејска Македонија]] на {{роден на|1|јули|1939}} година. Завршил [[Филозофски факултет во Скопје]]. По [[Граѓанска војна во Грција|граѓанскатаГраѓанската војна во Грција]], од [[1948]] до [[1956]] година живеел во [[Унгарија]], а потоа се преселил во [[Скопје]]. Завршил прв степен на Академијата за ликовни уметности во [[Белград]], како и [[Филозофски факултет - Скопје|Филозофски факултет во Скопје]]. Работел како ликовен рецензент во весниците „[[Нова Македонија]]“ и „[[Вечер (дневен весник)|Вечер]]“. Подоцна,Од [[1999]] до [[2002]] година бил директор на националната[[Национална и универзитетска библиотека „[[Св„Св. Климент ОхридскиОхридски“|Националната библиотека „Св. Климент Охридски“]]“ - Скопје, а бил и претседател на Советот на [[Струшки вечери на поезијата|Струшките вечери на поезијата]]. Некое време живеел во [[Париз]], а престојувал и во [[Италија]], [[Англија]], [[Холандија]], [[СССР]], [[Чехословачка]], [[Египет]], [[Сирија]], [[Јордан]] итн. Гилевски е член на [[Унгарска академија на науките и уметностите|Унгарската академија на науките и уметностите]], [[Македонски ПЕН центар|Македонскиот ПЕН центар]] и на [[Друштво на писателите на Македонија|Друштвото на писателите на Македонија]] (од [[1970]] година).<ref>Паскал Гилевски, ''Бездомници'', Култура, Скопје, 1989, стр. 139.</ref>
Гилевски е член на [[Унгарска академија на науките и уметностите|Унгарската академија на науките и уметностите]], [[Македонски ПЕН центар|Македонскиот ПЕН центар]] и на [[Друштво на писателите на Македонија|Друштвото на писателите на Македонија]] (од [[1970]] година).<ref>Паскал Гилевски, ''Бездомници'', Култура, Скопје, 1989, стр. 139.</ref>
== Творештво ==
* [[Платон]], „[[Гозба]]“ и „Федар“ итн.
Заедно со [[Ташко Ширилов]], во текот на [[1971]]/[[1971972]]2 година, Гилевски бил основач и уредник на весникот „[[За македонцките работи]]“, а потоа и на ревијата „Огледало“. Според неговиот расказ „Глава“, снимен е краткометражен филм, во продукција на „[[Вардар-филм Филм]]“.
Неговите песни и раскази се преведени на повеќе јазици, и тоа: [[српскохрватски јазик|српскохрватски]], [[унгарски јазик|унгарски]], [[грчки јазик|грчки]], [[италијански јазик|италијански]], [[француски јазик|француски]], [[турски јазик|турски]], [[словенечки јазик|словенечки]], [[полски јазик|полски]], [[англиски|англиски]], [[украински јазик|украински]] итн.
Гилевски учествувал во подготовката на повеќе книги со [[македонска литература]], објавени во [[Унгарија]], [[Грција]] и [[Франција]], а бил уредник на повеќе антологии и збирки, како:
* Меланхолија (поезија, 2000).
== Награди ==
За своето творештво, Гилевски е добитник на повеќе награди, како што се: „[[Григор Прличев]]“ (1978), „[[11 Октомври]]“ (1987), „[[Стале Попов]]“ (1987), „[[Кирил Пејчиновиќ]]“, Наградата на војводинските писатели „Корнел Сентелеки“ (1979), Одликување на Унгарската влада - „За социјалистичката култура“ (1984), Одликување на Француската влада, „Витез на уметноста и литературата“ и „Златно перо“ (1975), како и на повеќе награди за расказ на конкурсите на весниците „[[Нова Македонија]]“ и „[[Трудбеник]]“. Исто така, тој е добитиник на наградата за сликарство „[[Лазар Личеноски]]“ (1985).<ref>Паскал Гилевски, ''Бездомници'', Култура, Скопје, 1989, стр. 140.</ref>
== Лустрација ==
Во ноември [[2012]] година, од страна на Комисијата за верификација на фактите на Република Македонија утврденаутврди е неговатанегова соработка со тајните безбедносни служби на поранешната [[СФРЈ]].<ref>[https://www.dropbox.com/s/yp0sudkj7vnt48g/resenie%20za%20Gilevski%20Paskal%20s.pdf Решение бр.07-3606/1 на Комисијата за верификација на фактите]</ref> ВоОд приложените документи од Комисијата се гледаутврди дека Гилевски следел писатели, поети, уметници, артисти, режисери, новинари, повратници од странство и луѓе од неговото опкружување. Во задачата на денунцијант, којашто за тајните служби ја извршувал според псевдонимот „Глигор“, тој имал поткажувано голем број познати личности од светот на македонската култура и уметност. Меѓу нив се среќаваат имињата на [[Петре М. Андреевски]], [[Јозо Т. Бошковски - Јон]], [[Миле Неделкоски]], [[Гане Тодоровски]], [[Симон Дракул]], [[Богомил Ѓузел]], [[Бошко Смаќоски]], [[Радован Павловски]], [[Стојан Тарапуза]], [[Иван Чаповски]], [[Ташко Георгиевски]], [[Влада Урошевиќ]], [[Божин Павловски]], [[Љубен Ташковски]], [[Цане Андреевски]], [[Петар Ширилов]], [[Петар Т. Бошковски]], [[Мето Јовановски]], [[Србо Ивановски]], [[Живко Чинго]], [[Јован Котески]], [[Матеја Матевски]], [[Божо Софрониевски]], [[Методија Фотев]], [[Бранко Варошлија]], [[Васил Пујовски]], [[Ристо Јачев]], [[Ташко Белчев]], [[Јордан Грабулоски]], [[Димитар Кондовски]], [[Никола Мартиноски]], [[Бранко Гапо]], [[Илија Филиповски]] (режисер), [[Кирил Ќортошев]], [[Вукосава Георгиева]] (артист), [[Миле Венко Марковски]] (новинар), Васко Атанасовски (уредник, новинар), Цане (Александар) Јанкулоски (уметник-сценограф) и др.<ref>[https://www.dropbox.com/s/33k6vfb8siklbbe/Gilevski%20Paskal%20s.pdf Автентични документи од соработката на П. Гилевски со тајните служби]</ref>
== Наводи ==
|
