Тома Николов: Разлика помеѓу преработките

'''Тома Николов Христов (Поп Тома)''' бил македонски свештеник и револуционер, учесник во македонското револуционерно движење, член и раководител на [[Македонска револуционерна организација|Македонската револуционерна организација]].

По создавањето на [[Македонска револуционерна организација|Организацијата]] зазема видно местовлегува во борбата противнејзините поробувачитередови и е близок соработник на [[Даме Груев]], [[Пере Тошев]], [[Анастас Лозанчев]], [[Павел Христов]], [[Борис Сарафов]], [[Христо Матов]] и други. Во [[1896]] година е назначен за егзархиски архиерејски наместник во [[Дебар]], потоа се населува во [[Битола]], а во [[1899]] година ставастанува архиерејски наместник во [[Кичево]].

По смртасмртта на овој војвода влегува во четата на [[Славејко Арсов]] која дејствува во [[Ресенско]]. Заедно со [[Васил Попов]] и [[Христо Сугарев]] (брат на [[Ѓорѓи Сугарев]]) се вратил во [[Кичевско]].

Во текот на [[Илинденското востание]] во странскиот печат биле објавени, интервјуа со истакнати македонски дејци, а меѓу нив било и она на Поп Тома објавена во ''Daily News'' на [[12 август]] [[1903]] година во која се истакнува:

{{Цитатник|''И, што е тоа неповолно за македонската кауза, мислам на онаа што лошо се сваќасфаќа и што прилично нашироко преовладува во западна Европа? Македонија за Македонците, не Велика Бугарија, е нашиот идеал - рече попот-борец Тома Николов, чиешто раскажување јас го преставивпретставив во едно писмо од Блискиот Исток пред неколку недели. Така, гледате дека ние веѓевеќе направивме извесен почеток со привремена влада на Македонија. Нашиот идеал е Македонија за Македонците и за него ние ќе се бориме. Јас се надевам дека Вие ќе и го кажете ова на Вашата англиска јавност. Востанието е македонско, вистинските ефикасни боречки чети се македонски. Четите не доаѓаат од Бугарија. Тие доаѓаат од македонскиот народ. Тие ќе продолжат да доаѓаат се дотогаш додека македонскиот народ ќе го поднесува лошото владеење на Турците'' <ref name="JM"><small>''J.M., Macedonian Rising - Daily News (London) August 12, 1903, p12p. 12''</small></ref>}}

По востанието заедно со Даме Груев се враќа во [[Македонија]] и се посветува на возобновувањетообновувањето на револуционерната мрежа. Во тој период дошло со засилување на [[Српско четничко движење|Српското четничко движење]] и до [[Грабнување на Даме Груев|грабнувањето на Даме Груев]], во врска со тоа случување Поп Тома истакнал:

По [[Демихисарска афера| Демихисарската афера]] во [[Битолско]], поп Тома е пак во затвор и осуден на доживотен затвор, но по девет месеци e ослободenослободeн од битолскиот затвор во екот на [[Младотурска револуција|Младотурската револуција]].

По расколот[[Раскол во [[МакедонскаВнатрешната македонска револуционерна организација|расколот во Организацијата]] станува делегат на [[Сојуз на бугарски уставни клубови|Сојузот на бугарски уставни клубови]] во септември [[1908]] г. во [[Солун]].

Потоа станал претседател на егзархиската црковно-просбетнапросветна општина во [[Ениџе Вардар]], а подоцна во [[декември]] [[1909]] година од страна на [[Бугарска егзархија|Бугарската егзархија]] е поставен за управник на Воденската епархија, тамукаде го затекнале [[Балкански војни|Балканските војни]].

По избувнувањето на [[Втора балканска војна|Втората балканска војна]], поп Тома бил уапсен и затворен во [[Једи Куле]] во [[Солун]]. Откако бил ослободен заминал за [[Софија]], а со започнувањето на [[Прва светска војна|Првата светска војна]] бил поставен за свештеник на ПетиотПеттиот полк (подоцна 63-ти) при ЕдинаестатаЕдинаесттата дивизија.

По војната работел како свештеник во црквата во Горна бања, во близина на Софија, а потоа во софиската црква ''св. Петка'', а таму во [[1934]] година бил расчинет поради отслужување на панихиидапанихида за член на [[ВМРО (Автономистичка)]] во екот на државниот удар. Умира во [[Софија]] во [[1946]] година.