Ирвинг Фишер: Разлика помеѓу преработките

Фишер направил значајни придонеси и за [[теорија за општа рамнотежа]]. Тој исто така бил пионер во ригорозни студии на моменталниот избор на [[пазаритепазар]]ите, што довело да се развие една теорија за капиталот и каматните стапки. Неговото истражување за теоријата за количеството на парите отворила правец на [[макроекономската]] мисла познат како "[[монетаризам]] ". Фишер бил можеби првиот славен економист, но неговиот углед за време на неговиот живот бил непоправливо оштетен од неговите јавно искажани ставови.

Неговите последователни [[теории за долг дефлација]] како објаснување на [[Големата криза]] во голема мера билe игнорирани во корист на работата на [[Џон Мејнард КејнзКејнс]]. Неговиот углед оттогаш се обновил во неокласичната економија во доцните [[1950]]-ти. Некои концепти именувани по Фишер ја вклучуваат равенката Фишер, хипотезата на Фишер, меѓународниот Фишер ефект, и сл.

Во [[1893]] година тој отишол во Европа да учи виша математика. По неговото враќање, тој предавал [[математика]] на Универзитетот во Јејл, а потоа во [[1895]] година се преселил во одделот за [[економија]]. Во [[1898]] година, точно 10 години по пишувањето на тезата, тој станал професор.

Математичар, [[статистичар]], бизнисмен, реформатор и учител, Фишер бил вистински човек со различни интереси. Кога тој бил во подоцнежните години неговото мислење за капитал, интерес и пари почнало да го привлекува вниманието што го заслужува. Особено значаен бил придонесот на Фишер за статистиката, главно во теоријата на индекси. Примената на математичките методи во економијата, тој се обидел да ги комбинира со методите на квантитативна анализа. Фишер бил плоден писател, тој објавил дваесет и осум книги, од кои осумнаесет на економската теорија, како и бројни статии во стручни и популарни публикации. Особено бил значаен придонесот на Фишер кон статистикастатистиката. Фишер починал во [[1947]] година во [[Њујорк]], на 80 годишна возраст.

За [[куповната моќ]] на [[паритепари]]те ([[1911]]), тој го развил современиот концепт на односот помеѓу промените во паричната маса и промените во општото ценовно ниво.

Од [[1912]] до [[1935]] година, Фишер создал вкупно 331 [[документ]]и, вклучувајќи говори, писма во [[весници]], [[статиiстатии]], извештаи за владини органи, циркуларни писма и книги-каде го опишал својот план за еден долар способен за одржување на константна [[куповна моќ]] (исто така познат како "компензира" [[долар]] или "стока" долар). Фишер сметал дека на доларот не треба да биде дефиниран од тежината на [[злато]]то, но од страна на вредноста на златото, оваа вредност може да се утврди од страна на индекс врз основа на цената на дадено множество на [[стоки]].

Тригодишната борба со [[туберкулозататуберкулоза]]та во почеток во 1898 година го оставила Фишер со продлабочен интерес кон [[здравјетоздравје]]то и хигиената. Тој ги потенцирал вегетаријанството и вежбањето и напишал национален бестселер насловен '''Како да се живее: Правила за здрав живот''' . Тој бил основач или претседател на голем број асоцијации и агенции, вклучувајќи го и економетриското општество и американското стопанско здружение. Тој, исто така водел и кампања за светскиот мир, [[здрава исхрана]] и здрав начин на живот и често ова се сметало како нешто ексцентрично од страна на неговите колеги. Неговото влијание исчезнало кон крајот на неговата кариера, но тој оставил зад себе наследството на теоријата кое се уште е многу важно за нас. Голем дел од класичната и монетарната теорија на инфлација е врз основа на неговата Фишерова Равенка на хартии од вредност.

'''Фишеровиот индекс''' е [[групен индекс ]]. Овој индекс бил претставен од професорот [[Ирвинг Фишер]] пред Американската статистичка асоцијација во [[1920]] година. Тој претставува геометриска средина на два групни индекси: едниот со пондерациони фактори од базичниот и другиот со пондерациони фактори од тековниот период.<ref>Статистика за бизнис и економија - Славе Ристески, Драган Тевдоски 2010</ref> Со други зборови, тој претставува комбинација на [[Ласперовиот индекс]] (''кој ги користи цените од базниот период'') и [[Пашеовиот индекс]] (''кој ги користи цените од тековниот период''). <ref>The Review of Economics and Statistics - MIT Press</ref>.

Фишеровата формула се користи кога цените и количините во два периода разликуваат меѓу себе. Таа е составена од симболите '''P''' (цена) и '''Q''' (количина), па според тоа P_o и Q_o претставуваат цената и количината во базниот период, а P₁ и Q₁ представуваат цената и количината во тековниот период. <ref>The Review of Economics and Statistics - MIT Press</ref>

# Големината на произведените и реализираните стоки(агрегатниот аутпут) е одредена од факторите на производство како технологија, акумулација на [[капитал]],алокација на природни ресурси, кои според Фишер се фактори кои се менуваат многу бавно и онтој поради тоа агрегатниот аутпут Y го третира како даден елемент.

# Брзината на оптокот на парите[[пари]]те V, е големина која што ни кажува колку пати една парична единица била искористена за извршување на трансакции. Фишер смета дека таа брзината на оптокот на парите е одредена од институционални услови како систем на плаќања, степен на синхронизација и се фактори кои се менуваат бавно и на долг рок, така да Фишер ја смета и V како даден, фиксен елемент.

може да заклучиме дека зголемување на количеството на [[пари]] '''М''', при константи големини на '''V''' и '''Y''', ќе резултира во еднакво пропорционално зголемување на цените '''P'''. Така да во случај на рамнотежа помеѓу понудата и побарувачката на пазарот на [[пари]], и се додека брзината на оптокот на парите '''V''' e константна, побарувачката на пари ќе биде функција единствено на агрегатниот доход.

Теорија на Ирвинг Фишер за каматните стапки се однесува на [[номиналната каматна стапка]] '''i''', за стапката на [[инфлација]] '''π''' и [реалнатa каматна стапка]] '''r'''. Реалната каматна стапка '''r''' е [[каматната стапка]] по приспособување за инфлацијата. Тоа е каматната стапка по која заемодавците мора да бидат подготвени да ги изнајмуваат своите средства. Односот на Фишер меѓу овие три стапки е:

Во 1933 година, Ирвинг Фишер предложил објаснување за [[Големата криза]] врз основа на дистинкцијата помеѓу нивото на цените и промената на цените - ефект на [[дефлација]] во контекст на презадолженост. Во вој труд ги споредувал теоријата долг дефлација (1933) со динамичка депресија, процес за кој тој излагал докази речиси 20 години порано за [[куповната моќ]] на [[паритепари]]те ([[1911]]).

Економиите се речиси секогаш над или под кога се прави нешто (без разлика дали тоа е инвестирање во одреден сектор, или за производство на друг, или дали тоа е побарувачката на потрошувачите или заштедите, итн ..). И, на крајот овие нарушувања се поврзани со презадолженост ,проследено со [[дефлација[]] и тоа резултира со уште еден циклус на меур и несреќа. Ова е еден маѓепсан круг, бидејќи за време на [[дефлација]] цените одат надолу, во меѓувреме долгот останува константен. Ова води кон задолжување и кредиторите на [[капитал]] бележат падови. Тоа исто така има влијание врз договорниот [[кредит]], приход, [[побарувачка]], [[БДП]] и вработеноста.

[[Џон Мејнард КејнзКејнс]] во неговата општа теорија на вработување, интерес и пари, објавена во 1936 година покажал дека пазарната економија е типично во хронична состојба на нерамнотежа. Така, пазарните економии треба да бидат управувани преку експанзивна или договорна фискална политика (генерирање на буџетските дефицити за време на [[рецесиирецесиja]] и буџетски суфицит во текот на експанзиииекспанзиja).