Миланска катедрала: Разлика помеѓу преработките

'''Миланската катедрала''' ([[италијански]]: ''Duomo di Milano''; [[ломбардски јазик|ломбардски]]: ''Domm de Milano'') е катедрална [[Црква|црква]] во [[Милано]], [[Италија]]. Посветена на Санта Марија Насценте (Света Марија во зародиш). Катедралата е седиште на архиепископот на [[Милано]], моментално [[Кардинал]]от Анџело Скола.

Биле потребни шест [[Век|века]] за готската катедрала да биде комплетирана. Таа е петта по големина катедрала во [[Свет|светот]].<ref name="nytimes frommer's">{{cite web |title = Duomo |work = Frommer's |url = http://travel.nytimes.com/travel/guides/europe/italy/milan/25103/duomo/attraction-detail.html |accessdate = 2009-06-01 }}</ref> и најголемата на [[Италија|италијанската]] [[Држава|државна]] [[Територија|територија]].<ref>{{cite web|url=http://archiviostorico.corriere.it/2011/aprile/03/Dai_diritti_volumetrici_fondi_per_co_7_110403011.shtml |title=Dai diritti volumetrici i fondi per restaurare le terrazze del Duomo |publisher=Archiviostorico.corriere.it |date= |accessdate=2013-03-26}}</ref><ref>{{cite web|url=http://en.wikipedia.org/wiki/List_of_largest_church_buildings_in_the_world |title=List of largest church buildings in the world - Wikipedia, the free encyclopedia |publisher=En.wikipedia.org |date= |accessdate=2013-03-26}}</ref>

Распоредот на [[Милано]], со улици кои зрачат од Дуомо, или кружат околу неа, открива дека Дуомо го зевзема она што било најцентрално место во [[Рим|римскиот]] Медиоланум, кое од јавната [[базилика]] се соочува со форумот. Новата [[базилика]] на Свети Амвросиј била изградена на ова место на почетокот на [[5 век]], со соседна [[базилика]] додадена во [[836]] година. Старата крстилница (Батистеро Палеокристиано, изградена во [[335 год|335]] година), што сеуште може да се посети под Миланската катедрала е една од најстарите [[Христијанство|христијански]] градби во [[Европа]].<ref name=wondermondo>{{cite web|url=http://www.wondermondo.com/Countries/E/IT/Lombardy/MilanCathedral.htm|title=Milan Cathedral|publisher=Wondermondo}}</ref> Откако [[Пожар|пожар]] ги оштетил катедралата и [[Базилика|базиликата]] во 1075 [[Година|година]], тие биле повторно изградени како Дуомо.<ref>''[[:wiktionary:duomo|Duomo]]'' is a generic term in Italian meaning "Cathedral", which technically refers to a church which is the official seat of an archbishop. It is derived from ''[[:wiktionary:Latin|domus]]'', a Latin term for "home" or "house", referring to the role of the church as home of God.</ref>

Во [[1386]] година, архиепископот Антонио Да Салуцо ја почнал изградбата на катедралата. Почетокот на изградбата се совпаднал со процесот на пристапување на [[Власт|власт]] во [[Милано]] на братучедот на архиепископот [[Џан Галеацо Висконти]], и било како награда за благородничките и работничките класи, кои страдале под тиранијата на претходникот на Висконти, [[Бернабо Висконти]]. Пред да започнат работите околу градбата, три главни згради биле уништени: палатата на Архиепископот, Палатата Ординари и Крстилницата на [[Свети Стефан (светец)|Свети Стефан]] на пролетта, додека старата црква Света Марија Маџоре била искористена како каменолом. Ентузијазмот за огромната нова зграда, наскоро се проширил меѓу населението, и луцидниот Џан Галеацо, заедно со неговиот братучед – архиепископот, собрале големи донации за „''работата во тек''“. Програмата за изградбата била строго регулирана од фабриката на Дуомо, која имала 300 вработени, предводени од првиот главен инженер, Симон да Орсениго. Орсениго првобитно планирал да ја изгради катедралата од тула во Ломардо-готски стил.<ref name=wondermondo>{{cite web|url=http://www.wondermondo.com/Countries/E/IT/Lombardy/MilanCathedral.htm|title=Milan Cathedral|publisher=Wondermondo}}</ref>

Висконти имал амбиции да се следат најновите трендови во [[Европа|европската]] [[архитектура]]. Во [[1389]] година, [[Франција|францускиот]] главен инженер Никола де Бонавентуре бил назначен додавајќи го на црквата својот Рајонант-готски стил, [[Франција|француски]] стил, којшто не бил типичен за [[Италија]]. Тој одлучил дека структурата од тула треба да биде обликувана со [[мермер]]. Галеацо и дал на фабриката на Дуомо ексклузивна употреба на мермерот од [[Каменолом|каменоломот]] Кандоглија и ја ослободил од даноци. Десет [[Година|години]] подоцна уште еден [[Франција|француски]] архитект, Жан Мигнот, бил повикан од [[Париз]] да се суди и да се подобри со работата, како на ѕидарите потребна техничка помош за кревање камења до невидена височина. Мигнот ја прогласил завршената работа дотогаш како „опасност од пропаст“ (pericolo di ruina), како што тоа било направено „без наука“ (sine scienzia). Во следните години предвидувањата на Мигнот се покажале како неточни, но во секој случај ги поттикнале инженерите на Галеацо да ги подобрат своите инструменти и техники. Работата продолжила брзо, и пред [[Смрт|смртта]] на Џан Галеацо во [[1402]] година, речиси половина катедрала била завршена. Изградбата сепак прекинала речиси целосно до [[1480]] година поради недостаток на [[пари]] и идеи: најзначајните дела од овој период се [[Гроб|гробовите]] на Марко Карели и [[Папа Мартин V]] ([[1424 год|1424]]) и прозорците на апсидата ([[1470-тите]] години), од кои овие постојат како портрети: Евангелистот Свети Јован, од Кристофоро де Мотис, и Свети Елигиус и Свети Јован Дамаскин, двете од Николо да Варало. Во [[1452 год|1452]] [[Година|година]], од страна на Франческо Сфорца, наосот и патеките биле завршени до шестиот залив.

Во 1500-1510 [[Година|година]], од страна на [[Лудовико Сфорца]], октогоналната [[купола]] била завршена и украсена во внатрешноста со четири серии од петнаесет статуи, секоја претставувајќи [[Светец|светци]], [[Пророк|пророци]] и други ликови од [[Библија|Библијата]]. Надворешноста долго останала без декорација, освен за Џуглието дел Амадео, изградена 1507-1510 [[Година|година]]. Ова е ремек-дело на [[Ренесанса|ренесансата]] што, сепак е усогласено со општиот готски изглед на [[Црква|црквата]].

Во текот на следната шпанска доминација, новата [[црква]] се покажала корисна, иако ентериерот во голема мера останал недовршен, а некои заливи на наосот и трансептот се уште недостигале. Во [[1552]] година, Џакомо Антегнати бил овластен да се изгради голем орган за северната страна на хорот, а Џузепе Веда обезбедил четири од шест пали кои требало да ја красат областа на олтарот (програмата била завршена од страна на Федерико Боромео). Во 1562 [[Година|година]] биле додадени Свети Бартоломеј на Марко д Аграте, и познатата канделабра Тривулцио (12-ти [[Век|век]]).

Во [[1577 год|1577]] година Боромео, конечно ја осветил целата градба како нова [[црква]], различна од старата Санта Марија Маџоре и Санта Текла (кои биле обединети во [[1549 год|1549]] година по тешките спорови).

На почетокот на [[17 век]] Федерико Боромео ги имал поставено темелите на новата фасада од страна на Франческо Марија Ричини и Фабио Мангоне. Работата продолжила се до [[1638]] година со изградбата на пет портали и два средни прозорци. Во [[1649 год|1649]] година новиот главен архитект Карло Буѕи воведил впечатлива револуција: фасадата требало да се врати на оригиналниот [[готски стил]], вклучувајќи ги и веќе завршените детали во рамките на големите готски пиластри. Други дизајни биле обезбедени од, меѓу другите, Филипо Јувара ([[1733 год|1733]] година) и Луиџи Ванвители ([[1745 год|1745]] година), но сите останале неостварени. Во [[1682 год|1682]] година фасадата на Санта Марија Маџоре била урната и покривот на катедралата бил завршен.

Во [[1762 год|1762]] година една од главните карактеристики на катедралата, копјето на Мадонина било подигнато на височина од 108,5 метри. Копјето било дизајнирано од страна на Карло Пеличани и спортови на врвот на позната полихромна статуа на Мадонина, дизајнирана од страна на Џузепе Перего, што му доликувало на оригиналниот раст на катедралата.<ref>Sylvia Tombesi Walton 2005, ''Milan, the Lakes and Lombardy'' TimeOut Books, ISBN 978-1-904978-09-1</ref> Со оглед на [[Влага|влажната]] и [[Магла|маглива]] [[Клима|клима]] во [[Милано]], жителите на [[Милано]] го сметаат тоа за фер-временски ден кога Мадонина е видлива од далечина, како што е [[Милано]] толку често покриено со [[Магла|магла]].