Идоли: Разлика помеѓу преработките

Првите идеи за формирање Идоли се појавиле во [[1979]] година кога списанието за млади објавило фотографии на бендот наречен „Дечаци“ кои всушност биле фотографии на првата постава на Идоли. Сликите имале духовити забелешки како на пример на [[8 март]] [[1979]], една фотографија била потпишана „Dečaci emancipuju žene“ („Момчињата еманципираат жени“). Во исто време, во [[Белград]] ѕидовите се украсувале со графити најавувајќи го формирањето на бендот. „Margita је dečak“ („Маргита е момче“, првиот графит во Белград посветен на [[Маргита Стефановиќ]] која подоцна станала клавијатуристка на [[Екатерина Велика | Катарина II]]), „Dečaci ne plaču“ („Момчињата не плачат“) или „Srđane budi čovek“ („Срѓан биди човек“) се само неколку примери. Со ова бендот создал медиумска кампања и го добил вниманието на јавноста. Бендот морал да го докаже своето постоење и да започне да свири.

 

 

Во [[јуни]] [[1980]] година, бендот го имал своето прво појавување во живо во Белградскиот СКЦ (Студентски културен центар) со водечките [[југословенски]] [[нов бран]] бендови. По еден месец од постоењето,во магазинот наречен „Видици“ бендот го издал нивниот прв сингл кој се состоел од две песни, „Pomoc, pomoc“ („Помош, помош“) и „Retko te viđam sa devojkama“ („Ретко те гледам со девојки“), песна со хомосексуално навестување. Бендот снимил уште една верзија на песната како Б-страна на „Маљчики“ синглот, но овој пат во [[Загреб]] со продуцентот [[Горан Бреговиќ]]. Во 1980 на младинскиот фестивал во [[Суботица]], каде што [[Нов бран музика | нов бран]] бендови од [[Загреб]] и [[Белград]] се состанале за прв пат, тие се појавиле со песната „Zašto su danas devojke ljute?“ („Зошто девојките денес се лути?“) и добиле една од наградите.

Бендот го започнал снимањето на првиот албум во есента [[1981]] година, со [[Горан Вејвода]] и Душан Михајловиќ Спира кои сакале да бидат асистенти продуценти бидејќи сакале да го продуцираат албумот сами. По краток период Михајловиќ се отакажал и како единствен помошник останал [[Миле Милетиќ]]. На снимањето на албумот биле потрошени повеќе од четиристотини часа, што е рекорд во поранешна Југославија кој сеуште треба да биде урнат. Гости на албумот се [[Беби Дол]] која е придружен вокал на „Одбрана“, Вук Вујачиќ, Горан Грбиќ и Слободан Гроздановиќ кои биле трубачкиот дел на „Senke su drugačije“ („Сенките се поинакви“).Албумот [[Odbrana i poslednji dani]] излегол во почетокот на [[1982]] година. Тој го добило името од книгата на [[Борислав Пекиќ]] со ист наслов на која е заснован и целиот албум. Албумот имал комплексен концепт и се занимавал со антрополошки приод кон Православието. Песната „Poslednji dani“ („последните денови“) првично под наслов „Маршал“, посветена на поранешниот југословенски претседател [[Јосип Броз Тито]], е снимена без последната строфа поради неодобрување од дискографската куќа. Детали од ткаенината на иконата на [[Свети Никола]] се искористени за омотот на албумот, а фонтот кој се користел на албумот бил [[кирилица|кириличен]] сличен на оној што се користи во [[Евангелието на Мирослав]]. Бендот ја добил наградата за најдобар албум и најдобар омот во [[1982]] година. Во [[1986]] година југословенските рок критичари го изгласаа [[Odbrana i poslednji dani]] за најдобар [[југословенски рок]] албум на 20-тиот век.

 

 

=== Распад ===