Андреј Вознесенски: Разлика помеѓу преработките

| period = [[1958]] - [[20101991]]

'''Андреј Андреевич Вознесенски''' ({{lang-ru|Андре́й Андре́евич Вознесе́нский}}) (роден на ({{роден на|12|мај|1933}} година во [[Москва]] - починал на {{починал на|1|јуни|2010}} во [[Переделкино]], [[Моска]]) бил современ [[русија|руски]] [[поет]], [[писател]] и [[есеист]].

Андреј Вознесенски е роден на [[12 мај]] [[1933]] година во [[Москва]], каде живеел до крајот на својот живот. Во раниот период од својот живот, Вознесенски бил фасциниран од [[сликарство]]то и [[архитектура]]та и во [[1957]] година дипломирал на Московскиот Архитектонски Универзитет. Неговиот ентузијазам за [[поезија]], сепак, се покажал како посилен. ДодекаНа 14-годишна уштевозраст бил тинејџер, тојму ги испратил своите песнистихови дона [[Борис Пастернак]], икој го повикал на гости. пријателствотоПријателството со него извршило силно влијание врз Вознесенски. Неколку децении подоцна, Вознесенски бил иницијатор вилата на Пастернак во Переделкино да се претвори во музеј.<ref>[http://www.utrinski.com.mk/default.asp?ItemID=A75D8C4C395CFB4E8C7393EDD35B786C Утрински весник, "Почина легендарниот поет Вознесенски", 1 јуни 2010.]</ref>

ВоВознесенски текотбил еден од таканаречените "деца на [[1960]]60-тите", една генерација мислители кои го вкусила интелектуалното ослободување за време на строгиотпостсталинистичкото режимодмрзнување. Неговите иновативни стихови ги иритирале властите и тој честопати бил критикуван од конзервативните советски писатели. Во историјата ќе остане запаметено дека во [[1963]] година во [[Кремљ]] јавно бил критикуван од тогашниот шеф на советската држава [[Никита Хрушчов]], кој хистерично викал: „Земете го пасошот и заминете надвор, господине Вознесенски“.<ref>[http://www.utrinski.com.mk/default.asp?ItemID=A75D8C4C395CFB4E8C7393EDD35B786C Утрински весник, "Почина легендарниот поет Вознесенски", 1 јуни 2010.]</ref> <ref>[http://www.vest.com.mk/?ItemID=23B53AEA2B785D478E56574AF5443848 Вест, "Замина бунтовникот Андреј Вознесенски", 1 јуни 2010.]</ref> Во текот на [[1960]]тите, Вознесенски редовно патувал во странство: [[САД]], [[Франција]], [[Германија]], [[Италија]] и неколку други земји биле неговите најчести дестинации. Притоа, популарноста на Вознесенски била обележана со голем број рецитации пред илјадници воодушевени слушатели на [[стадион]]и, во концертни сали и на [[факултет]]и. Една негова збирка песни, "''Antimiry''" ("''Анти-светови''") била основа за една многу позната претстава, изведенапоставена од познатиот режисер [[Јулиј Љубимов]] во театарот [[Таганка]] во [[1965]] година. Тогаш, на сцената за првпат со гитара се појавил [[Владимир Висоцки]], кој подоцна станаl голема руска и советска ѕвезда. Вознесенски со своите текстови ги инспирирaл и другите познати режисери, како [[Марко Захаров]] од театарот „Ленком“, а [[Родион Шчедрин]] ја компонирал музиката.<ref>[http://www.utrinski.com.mk/default.asp?ItemID=A75D8C4C395CFB4E8C7393EDD35B786C Утрински весник, "Почина легендарниот поет Вознесенски", 1 јуни 2010.]</ref>

Пријателството на Вознесенски со голем број од тогашните видни писатели и уметници имала свој одраз во неговата [[поезија]] и [[есеистика]]. На пошироката публика ѝ е најпознат најмогу по супер-хитот ''Милион скарлетни ружи'' напишан за [[Ала Пугачева]] во [[1984]] година и по особено успешната [[рок-опера]] ''Juno and Avos'' ([[1979]]), базирана врз животот и смртта на рускиот благородник [[Николај Резанов]]. Вознесенски во 1979 година учествувал во создавањето на алманахот „Метропол“. Вознесенски сакал и да експериментира, па создавал „видеоми“ така што текстот го пишувал во форма на цртежи. Така, во вид на крст го напишал циклусот „Распетие“.

Во [[1978]] година Вознесенски ја добил ''Државната награда на Советскиот Сојуз'', а шество години[[1984]] подоцнагодина се закитил со ''Златниот венец'' на [[Струшките вечери на поезијата]]. Исто така, тој бил почесен член на десет академии, меѓу кои ''Руската академија на учењето'' ([[1993]]), ''Американската Академија на Уметности и Писма'' и париската ''Académie Goncourt''.

Андреј Вознесенски, заедно со [[Евгени Евтушенко]], [[Бела Ахмадулин]], [[Роберт Рождественски]] и [[Булат Окуџава]] припаѓа на славната генерација советски поети кои се појавиле околу [[1960]] година и кои за брзо време станале познати низ целиот свет. Неговите дела се преведени на најголемите светски јазици. Вознесенски бил слободоумен космополит, иноватор во поезијата, модерен во поглед на формата и содржината, а во песните ги обединувал своите широки и разновидни интереси (модерната [[наука]], [[философија]], модерното [[сликарство]], модерната [[музика]]). Најголемата вредност во неговата поезија е јазикот, зашто тој имал слух и интуиција за феноменот на јазикот, за пронаоѓање врски меѓу најоддалечените зборови и по тоа потсетува на [[Хлебников]]. Исто така, покажувал голема грижа за формата на песната, страст за артизам и педантерија. Во своите песни, тој ги мешал епското и лирското, јазичните и звучните асоцијации, метафорите, градскиот жаргон, народниот говор, звучни рими, научни изрази, фолклорни елементи, странски зборови, изреки.<ref>Matija Bećković, "Pogovor", во: Andrej Voznesenski, ''Antisvetovi''. Beograd: Prosveta, 1969, стр. 153-158.</ref>

* ''Поглед'' („''Взгляд''“, [[1972]])

* ''Избрана лирика'' („''Избранная лирика''“, [[1979]])

* ''МемуарнаяМемоари'' („''[[Мемоар]]иМемуарная''“)

* ''Прорабы духаО'' („''Духовен надзорникО''“, [[19841982]])