Петар I Петровиќ Његош: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Ред 53:
Црногорците неколкупати побарале помош од [[Руското царство]] и [[Хабзбуршка монархија|Хабзбуршката монархија]], но никој не се смилувал. Состојбата се изменила со започнувањето на [[Руско-турска војна (1787-1792)|Руско-турската војна]] кога виенскиот двор сакал да ја добие довербата на Црногорците за борба против [[Османлиската империја]]. Во март 1788 година, во Црна Гора прситигнала една хабзбуршка длегеција на чело со капетанот Филип Вукасовиќ, а набргу потоа и Русите испратиле свој преставници во Црна Гора. Набргу помеѓу сојузниците односи биле расипани и Вукасовиќ бил принуден да ја напушти Црна Гора. [[Руското царство]] ги повлекло своите преставници, а црногорската земја како сфера на влијание била препушена на виенскиот двор. Во воените акции, Црногорците примениле дефанзивана тактика и одбиле неколку помали османлиски напади. Како што војната се доближувала кон својот крај, Црногорците започнале дејност за вклучување на Црна Гора во мировниот договор, а била испратена и една претставка до виенскиот двор. Со мировниот догово во [[Свиштов]] (1791) и [[Јаш |Јаш]] (1792) војната завршила. Со Свиштовскиот договор на Црногорците им била дадена [[амнестија]]. Во сите овие случувања значајна улога играл владиката Петар <ref>В. Һорһевиһ, Европа и Црна Гора, Београд, 1912</ref><ref>В. Һорһевиһ, Црна Гора и Аустрија у XVIII веку, Београд, 1912</ref>.
По потпишувањето на Свиштовскиот договор, Османлиите повторно ја нападнале црногорската земја. Во пролета 1792 година, започнале нападите. Османлиите извршиле еден сериозен напад со 4 000 луѓе но биле поразни. Скадарскиот паша [[Кара Махмуд Бушатлија]] ги одбил исте предлози на владиката Петар за мир. Во летото 1796 година, [[Кара Махмуд Бушатлија]] со 20 000 војници ја нападнал Црна Гора. Османлиските сили биле пречекани од 3 000 Црногорци и во
== Судир со Наполеон ==
| |||