Осман I: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
сНема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 22:
Владеењето на Осман го означува официјалниот почеток на владеењето на династијата на [[Отоманци]]те во Отоманската Империја, која постоела шест векови. Осман на чело дошол во 1281 година. Се оженил со ќерка на богатиот бег Омер од кој брак се родил наследникот [[Орхан I]]. Во тоа време биле регрутирани голем број на војници од исламскиот свет за да се борат против се повеќе слабата Византија. Турското население во Анадолија значително се зголемило по доаѓањето на голем број на бегалци кои бегале од Монголската инвазија. Под негово раководство овие борци многу бргу се покажале како сериозна сила и темелите на новата империја биле многу бргу поставени.
Во [[1284]] година селџукскиот султан Алаедин III починал и како главни претенденти за неговата територија останале Осман и емирот на [[Караманија]]. Долгата и жестока борба меѓу потомците на Осман и Караманогулари започнала во текот на животот на Осман. Самиот Осман имал поголеми предности во однос на својот ривал главно поради неговата местоположба и блискоста со Византија.
Првите воени дејствија Осман ги презел против Византија. Во [[1281]] година станал бег на племето Каји, и како цел поставил да ги обедини сите туркски народи во една држава. Териториите на Осман започнале да се прошируваат на сметка на [[Византија]]. Во исто време, Осман успеал да покори и неколку соседни турски емирати и племиња. Кон почетокот на [[
Во 1291 година ја зазел тврдината Кулача. Во 1299 година дошло до распаѓање на [[Селџукска империја|Селџукската империја]] и територијата во голема мера паднала под негова власт. Во 1300 година паднала тврдината Јенишехир. Реоните кои ги освоил биле управувани од страна на неговите синови и браќа. Така со Ескишехир управувал неговиот брат Ѓундуз, со Караџахисер Хасан, Инеѓул од Тургут. Подалечните територии биле управувани од страна на неговите команданти. На тој начин Осман ги направил своите поделени територии зависни едни од други. По паѓањето на Енишехир, започнала [[Опсада на Бурса|опсадата на Бурса]] и [[Опсада на Никеја (1331)|Никеја]]. Зазимањето на византиските територии продолжило и во [[1306]] година бил потпишан првиот воен договор на империјата со [[Византија]]. Во текот на овој период голем дел од населението на овие простори го примил [[ислам]]от, а меѓу нив имало дури и византиски принцови како Косе Михаил на пример. Заедно со својата армија тој се присоединил кон силите на Осман и по тој начин неговите тврдини Ефке, Мезек и Акхисар преминале под управата на Осман.
| |||