Византиско иконоборство: Разлика помеѓу преработките
| [проверена преработка] | [проверена преработка] |
Избришана содржина Додадена содржина
Нема опис на уредувањето |
Нема опис на уредувањето |
||
Ред 1:
'''Иконоборството''' претставува верско движење кое забранува иконите, фреските, киповите, реликвите и други визуелни претстави за светците.
== Историја ==
После признавањето на христијанството во Римската Империја, за време на владеењето на [[Константин Велики]], и неговото прифаќање како официјална државна религија за време на [[Теодосиј I]], [[христијанска уметност|христијанската уметност]] почнала да се менува. Оаа промена била резултат пред сè на слободата која [[христијани]]те ја добиле во однос на изразувањето и декларирањето на нивната [[религија]]. Тогаш и за прв пат се појавиле сликите на мачениците, а со нив почнала да се шири и критиката за идолопоклоничката и паганска позадина која тие (наводно) ја имале.
== Тек ==
Во времето на византискиот император [[Лав III Исавријанин]] ([[716]]-[[741]]), односно во 726 година бил издаден едикт според кој иконите биле забранети. Но, едиктот бил пречекан со силно противење од константинополски патријарх [[Герман Константинополски|Герман]] и од страна на клирот и народот. [[Папа Григур II]] и [[Јован Дамаскин]], исто така, го кренале своjот глас во заштита на [[Православие]]то, како и повеќето теолози и монасите, поради што тој започнал гонење и страшно мачење и убивање на истите. Како незадоволство од таа одлука, во [[Грција]] се дигнала буна, која во [[727]] година била задушена. Патријарх Герман I не сакал да го потпише императорскиот декрет и дал оставка, а на негово место Лав III го поставил неговиот истомисленик – патријархот Анастасиј. [[Лав III Исавријанин]] го наклеветил [[Јован Дамаскин]] пред калифот при кој тој служел како министер и заповедал да биде убиен [[папа Григур II]] со меч или со отров. Но, последното не му успеало.
== Осудување ==
Папата Григур II во својата преписка со императорот му укажал на грешката, но тој не сакал да се покае, по кое западниот дел од црквата одбил повеќе да не плаќа данок на [[Константинопол]]. Во времето на [[папа Гругур III]] бил свикан синод од 93 епископи на кој била донесена одлука дека секој кој ќе оди против иконите, ќе биде екскомунициран од црквата. Лав III починал во [[јуни]] [[741]] година, а на негово место бил избран неговиот син [[Константин V Копроним]], кој бил уште покрволочен поборник против иконите. Артабасдус, кој бил женет со ќерката на Лав, гледајќи ја непопуларноста на иконоборството, се прогласил за заштитник на иконите и император, со помош на патријархот Анастасиј, кој прво бил иконоборец, но подоцна повторно се вратил кон почитувањето на икоите. Но, Константин V крваво му се одмаздил, а патријархот Анастасиј го принудил повторно да се врати кон иконоборството. Во [[754]] година Константин V свикал собор на кој 350 епископи биле принудени да присуствуваат, но [[Рим]], [[Ерусалим]], [[Антиохија]] и [[Александрија]] одбиле да пратат претставници. По ова била донесена одлука од страна на императорот против иконите која епискпите биле принудени да ја потпишат.▼
▲Папата Григур II во својата преписка со императорот му укажал на грешката, но тој не сакал да се покае, по кое западниот дел од црквата одбил повеќе да не плаќа данок на [[Константинопол]]. Во времето на [[папа
Наместо да се цртаат светители, црквите почнале да се украсуваат со птици, цвеќиња и овошје. Поради своето одбивање да се покори на царевата одлука, голем број на свештеници биле смртно измачувани и убивани. Во [[766]] година Константин V дошол во судир со неговиот патријарх, поради што го обезглавил и на негово место го поставил [[Никита I Константинополски]]. [[Козма Александриски]], [[Теодор Антиоиски]] и [[Теодор Ерусалимски]] биле бранители на светите икони во заедница со [[Рим]]. Императорот Константин V починал во [[775]] год, а на негово место дошол син му [[Лав IV Хазар]] кој не го поништил законот на татка си, но бил поблаг и дозволил монасите во азил да се вратат, го толерирал почитувањето на светиите и се обидел сите страни да ги смири. На местото на патријархот Никита дошол [[Павле IV Константинополски]] кој од страв делумно го застапувал иконоборството. Но, жената на Лав IV, Ирена, била почитателка на светите икони и дури додека нејзиниот маж сеуште бил жив, таа во својата соба имала икони. Кон крајот на својот живот, Лав IV станал жесток иконоборец и многумина казнил, а тоа сакал да го направи и со неговата сопруга Ирена, но не му успеало затоа што починал во 780 година.
| |||