|
== Потекло на електромагнетна теорија ==
Во својот труд ''De Magnete'' ([[1600]]) [[Вилијам Гилберт]] претпоставува дека иако струјата и магнетизмът дамагнетизмот предизвикуваат привлекување и навредливи помеѓу објектите, на многу сличен начин, тие претставуваат различни феномени. Морнарите одамна биле забележале дека при гръмотевчнигрмотевични бури стрелката на компасот одисе движи, но врската помеѓу струјата и блицотблесокот е потврдена само со експериментите на [[Бенџамин Френклин]] во [[1752]]. Еден од првите откривачоткривачи на врската помеѓу произведен од човекот електричнаелектричната енергија и магнетизмамагнетизмот бил Италијанецот РоманьозиРомањози, кој во [[1802]] забележал дека при поврзувањето на жицажицата од електрична [[батерија]] стрелката на СЕ НАОЃААТ ВО БЛИЗИНА [[компас]]от отстапува . Ефектот не бил широко познат до [[1820]] кога [[Ханс Кристијан Оерстед | Оерстед]] провелспровел сличен експеримент. Работата на Оерстед на своја страна влијаела на [[Андре-Мари ампер Ампер| амперАмпер]], кој создал математичкатаматематичка основа наза теоријата на електромагнетизмот.
Теоријата на електромагнетизмот, позната како [[класична електродинамика]] била развиена во 19-тиот век од различни [[физичар | физичари]],. какоКако кулминација претставува работата на англискиот физичар [[Џејмс Клерк Максвел]], кој ги обединил сите теоретски достигнувања досегадо тогаш во витка единствена теорија и ја открил електромагнетната природа на [[светлина]] та. Во класичната електродинамика електромагнетното поле се опишува од систем на четири равенки, познати како [[равенки на Максвел]], а електромагнетнаелектромагнетната сила е предмет на [[закон на Лоренц|законот на Лоренц]].
Една од особеностите на класичната теорија на електромагнетизмот, е дека таа тешко се консултира со [[класична механика | класичната механика]], но е во добра согласност со [[специјална теорија на релативноста | специјалната теорија на релативитетрелативитетот]]. Според уравнениятаравенките на Максвел [[брзина на светлината | брзината на светлината]] е универзална константа коикоја зависатзависи единствено од [[диелектрична проницаемост Дијалектричност| диелектричната проницаемост]] и [[магнетна проницаемостмагнет | магнетнамагнетната проницаемостчувствителност]] на [[вакуумвакум]]аот.
Тоа е во спротивноспротивност со принципот на [[Галилео Галилеј|Галилеј]] дека физичките закони се исти во сите инерциалниинерцијални координативенкоординативни системсистеми - основен принцип на класичната механика. Една можност двете теории да бидат усогласени е претпоставката за постоење на "„[[етер (физика) | светски етер]] "“, во кој се шири светлината. Обидите за експерименталноекспериментална потврда на Етер (меѓу нив најмногу забележителен е искуството на Майкелсън) Сепак,Етерот се неуспешни.
Во [[1905]], [[Алберт Ајнштајн]] решава контрадикторноста нудејќи својата [[специјална теорија на релативноста]] во која класичната кинематика се заменува од нова, која е во согласност со класичниот електромагнетизъм.Покрај тоа специјалната теорија на релативитет покажува дека во подвижни координативен систем магнетното поле се трансформира во поле, што има различна од нула електрична компоненти, како и обратно, докажувајќи на тој начин дека тоа се две страни на едно исто феномени - од таму е и изразот'''електромагнетизъм'''. ▼
▲Во [[1905]], [[Алберт Ајнштајн]] ја решава контрадикторноста нудејќисо нудење на својата [[специјална теорија на релативноста]] , во која класичната кинематика се заменува одсо нова, која е во согласност со класичниот електромагнетизъмелектромагнетизам.Покрај тоа специјалната теорија на релативитет покажува дека во подвижни координативенкоординативни системсистеми магнетното поле се трансформира во поле, што има различнаразлични од нула електричнаелектрични компоненти, како и обратно, докажувајќи на тој начин дека тоа се две страни на едноеден исто феномени - од таму е иист изразот'''електромагнетизъм'''феномен.
== Проблеми пред класичниот електромагнетизъм ==
| 