Историја на Европската Унија: Разлика помеѓу преработките

== Етапа 1: Од крајот на Втората светска војна до ЕЗЈЧ ==

 

Катастрофата од Втората светска војна од разбирливи причини во Европа беше примена со уште поголемо ужаснување. Уште во почетокот на 40-тите години таму се развија мрежи помеѓу движењата на отпорот, во коишто се размислуваше за повоено европско уредување, што се базираше на соработка, наместо на конфронтација. Овие идеи и убедувања на „Европејците“ го најдоа својот одраз во мај 1948 година, на Првиот Хашки конгрес за европско единство, на кој учествуваа околу 750 делегати-членови на недржавни организации како на пример различни национални сојузи и наднационални организации. Соодветни импулси беа дадени и на ниво на влади и доведоа до основање на Советот на Европа, чијшто статут беше потпишан во мај 1949 година од страна на основачите - кога со основањето на Советот на Европа настана првата европска организација, се навршуваа точно 4 години од завршувањето на војната.

== Од ЕЗЈЧ до основањето на Европската економска заедница ==

 

 

Кон средината на 1955 година, на една конференција во Месина, предлозите на земјите на Бенелукс беа многу позитивно примени од страна на министрите за надворешни работи на земјите-членки на ЕЗЈЧ. Беше поставена комисија од претставници на влади под претседателство на белгискиот министер за надворешни работи Пол-Хенри Спаак, којашто требаше да изработи извештај, а на преговорите ја покани и Велика Британија, но таа се повлече во ноември 1955 година, не гледајќи можности за реализација на нејзините претстави за слободна трговска зона.

== Етапа 3: Од ЕЕЗ до Единствените европски акти (ЕЕА) ==

 

За развитокот на Уставот треба најпрвин да се споменат неколку важни промени на Договорот, што се однесуваа на конкретни ограничени области.

* Вклучување на националните судови во правните одлуки на ЕЗ, со една многу мудра стратегија, при што беа охрабрени да го повикуваат ЕвВС за нејаснотии и прашања од правото на ЕЗ.

 

 

Развитокот на материјалната соработка опфаќаше спроведување на целите одредени во Договорот. Тука би можеле да се споменат најмалку две клучни области,

Независно од тоа, исто така интензивно беа вклучувани нови полиња во соработката, затоа што се покажуваа сфери на допирање односно преклопување во договорно утврдената состојба. Примери за тоа се:

 

* Соработката во политиката за животна околина, започнувајќи со еколошката програма за акција од 1973 година. Во почетокот оваа одлука служеше исклучиво за да ги спречи националните политички еколошки мерки да ја оневозможуваат трговијата внатре во Заедницата; поради отпорот на неколку држави членки, не можеше ни да се помисли на независна еколошка политика на ЕЗ.

 

* Во областа на материјалната политика беа ставени нови акценти. Така на пример, несомнено е дека основањето на Европскиот фонд за регионален развој (ЕФРР) во 1975 година или, пак, постојаното разгранување на регионалната политика треба да се поврзе со приклучувањето на структурно слаби земји како Грција или Португалија.

 

 

* Второ, во одлуката на Европскиот совет од 1985, да се свика конференција на влади за промена на Римските договори според член 235 од ЕЕЗ-договорот, коишто на крајот двете, заедно со многу други промени, по долги преговори и силен отпор, посебно од страната на Велика Британија, го најдоа својот пораз во ЕЕА.

 

== Од ЕЕА до основањето на Европската унија ==

 

 

 

Што се однесува до надворешните предизвици, кои најавуваа продлабочување на интеграцијата наскоро по ЕЕА што не исклучува и повторна ревизија на Договорот, можам да се задржам на неколку клучни моменти:

Се разбира дека во рамките на еден меѓубиланс не е возможно да се изложат систематично и заклучно одлучувачките фактори за процесот на интеграција. Сепак при нашата прошетка низ речиси 4 децении од историјата на ЕЗ, односно ЕУ, имаше препознатливи фактори, кои можат да придонесат кон тоа да се одговорат некои од претходно поставените клучни прашања. Дозволете ми преку два такви примери да упатам во тоа.

 

 

Вториот пример го претставува прашањето за сопственото ефективно делување на очигледно штетната коегзистенција на наднационалните и интерговернменталните елементи на пример во надворешните односи, каде што надворешната трговска политика лежи во компетенциите на Заедницата, значи организирана е наднационално, наспроти што традиционалната надворешна и безбедносна политика се одвива во рамките на интерговернменталниот втор столб. Дали е возможно овде да биде од значење фактор што секогаш повторно го среќаваме, посебно во контекст на преговорите за менување на Договорот - имено, различните претстави на државите-членки во поглед на обликувањето на соработката - помислете на земји како Велика Британија или Данска, од една, Италија и Германија од друга страна, и тоа во различни политички полиња и поединечни прашања? Имено, тогаш би можело да се реагира на функционални принуди, за коишто веќе зборувавме, и со текот на времето неизбежно да се покаже една разнолика мостра од форми на кооперација и начини на одлучување, како што утврдивме за новоформираната Европска унија по Договорот од Мастрихт. А некои факти зборуваат за тоа дека во овој процес, всушност би можело да стане збор за една карактеристична мостра на развивање на процесот на интеграција.