Меѓународен монетарен фонд: Разлика помеѓу преработките

ММФ има три цели: унапредување на меѓународната монетарна соработка и стабилност на меѓународните монетарни односи со цел спречување на [[девалвација|девалвациите]] на националните валути и помош во создавањето на мултилатерален систем на плаќање во однос на монетарните трансакции меѓу земјите-членки и отстранување на девизните ограничувања кои се пречка за светската трговија. Фондот е посебно правно лице, со право да склучува договори и да располага со движен и недвижен имот.

Меѓународниот монетарен фонд доаѓа во живот на [[27 декември]] [[1945]] година кога првите 29 земји потпишаа договор за спогодба. Статутарните одредби на Меѓународниот монетарен фонд денес се истите оние кои биле формулирани во 1945 година. Договорот во Бретон Вудс, исто така, повикувал на систем на фиксни [[девизен курс|девизни курсеви]] кои би биле уредени од страна на ММФ. Според овој договор, сите земји требаше да ја фиксираат вредноста на својата валута со златото, но од нив не се бараше да ги заменуваат своите валути за злато. Друг аспект на Бретонвудскиот договор беше преданоста, девалвацијата да не се користи како оружје за конкурентна трговска политика. Меѓутоа, ако една валута стане премногу слаба за да се брани, би била дозволена девалвација до 10%, без некакво формално одобрение од страна на ММФ. За поголеми девалвации беше потребно одобрение од ММФ.

По завршувањето на Втората Светска војна заклучно со 1970, капиталистичкиот свет доживеа нечуен развиток и пораст на примањата. Во капиталистичкиот систем бенефиктите на пораст не беа распоредени еднакво за сите нации но севкупно тоа беше еден пораст на просперитетот, контрастот на тоа директно бесе поврзан со учеството на капиталистичките земји за време на воениот период.

Извршниот борд на ММФ ги одобри двата дела „Главни податоци на системот за проширување и Специални податоци застандардите за проширување“ во 1996 и 1997 година и подоцна.

Вториот вид е рамковен кредит, а земјите членки го добиваат кога имаат проблем со платниот биланс. За да не ја девалвираат својата валута го користат овој вид кредит кој е со рок на отплата од три години.

ММФ беше подготвен да им даде на заем странски валути на членките, за да им помогне во текот на кратките периоди на дефицити во билансите на плаќања, кога брзото затегање на монетарната или фискалната политика би ја повредиле домашната вработеност. На земјите им беше дозволено да земаат на заем ограничени износи од Меѓународниот монетарен фонд без придржување кон некакви специфични договори. Меѓутоа, екстремни повлекувања од средствата на ММФ би барале земјата да се согласи на изразено строга супервизија од страна на ММФ, врз нејзините макроекономски политики. Големите заемопримачи од ММФ мора да се согласат на монетарни и фискални услови поставени од страна на ММФ, кои типично вклучуваат задолжителни таргети на ММФ кои се однесуваат на порастот на домашната понуда на пари, политиката на девизен курс, даночната политика, државните расходи и така натаму.

Една од критиките е дека Меѓународниот монетарен фонд спрема макроекономската политика има пристап “една големина им одговара на сите”, кој не е соодветен за многу земји. Во неодамнешната азиска криза, критичарите тврдат дека цврстите макроекономски политики, наметнати од страна на ММФ, не се добро приспособени за земји кои не страдаат од прекумерно трошење на државата и инфлација, туку од должничка криза на приватниот сектор со дефлаторни призвуци.

До крајот на деведесеттите, ММФ беше вклучен во програми за кредитирање на 75 земји во развој, кои вкупно имаат 1,4 милијарди луѓе. ММФ ги одредуваше макроекономските политики во тие земји, иако, според критичарите, како што е Џефри Сакс, угледниот економист од Универзитетот Харвард, на ММФ со персонал кои брои помалку од 1.000 луѓе му недостасува потребната експертиза за да ја извршува добро таа задача. Решението на Сакс за овој проблем е ММФ да се реформира, така што да се ангажираат повеќе надворешни експерти и неговото работење да биде отворено за поголем надворешен надзор.

Гледиштето за про ММФ е тоа дека меѓународниот монетарен фонд ги одржува светските економски и финансиски односи и им помага на државите во кризи, меѓутоа оние кои се критичари на ММФ кажуваат дека мегународниот монетарен фонд со давањето на кредити и казува на државата каде да ги троси истите тие кредити што придонесува за забавен раст на тие економии, исто така критичарите како лоса особина на ММФ ја искажуваат тоа што секоја држава членака на Меѓународниот монетарен фонд мора да има дежавни девизни резерви кои ке ги чува во некоја странска банка, со тоа се стопира на вложувањето на државата во својата економија.