Симонија: Разлика помеѓу преработките

'''Симонија''' е црковен (еклисијастички) злостор кој се однесува на купување позиции во црквената хиерархија, наречена според [[Симон Маѓесникот]], кој се појавува во [[Дела апостолски]] 8:18-24. Според [[Нов завет|Новиот завет]], Симон Маѓесникот им понудил на апостолите [[Свети Петар|Петар]] и [[Апостол Јован (Евангелист)|Јован]] пари за да може да ја пренесува моќта на [[Свет Дух|Светиот Дух]] врз оние на кои ќе им ги положи рацете. Ова е потеклото на терминот ''симонија''<ref>''The Reader's Encyclopedia'' (1965), New York: Thomas Y. Crowell Company, vol.2, ''p.''932, "Simon."</ref>, но тој исто така се однесува на сите форми на трговија со духовни вредности за пари.<ref>Smith (1880)</ref><ref name="halsbury832">''Halsbury'' '''832'''</ref> Симонијата била едно од важните прашања во текот на [[Борба за инвеститурата|Борбата за инвеститурата]].

 

Мешањето на световната со духовната власт во Средниот век предизвикувало бескрајни проблеми со симонијата и обвинувања за симонија. Световните владетели сакале да ги вработуваат образованите и централно организирани свештеници во нивните администрации и често се однесувале кон нивните духовни позиции како додавки на нивните световни административни улоги.

 

Симонијата има многу наштетено на моралниот углед на Римокатоличката црква. [[Данте Алигиери]] ги сместува симонистите во осмиот круг на Пеколот во неговата [[Божествена комедија]]. Тој раскажува за средба со [[Папа Никола III|Папата Никола III]] кој е закопан со главата надолу, додека стапалата му се полеани со врело масло, како во божемно крштевање. Данте пишувал и дека на неговите современици Папата Бонифаче VIII и Климент VI ги чека истата судбина заради истиот грев. Писателите од раната ренесанса, како [[Николо Макијавели]] и [[Еразмо Ротердамски|Еразмо]] ја осудувале симонијата, додека [[Блез Паскал]] го критикувал нерационалниот начин на кој се бранеле обвинетите за симонија.

 

[[Англиканска црква|Англикаснката црква]] исто така се борела со оваа практика по нејзиното одвојување од Рим. Иако Англискиот закон ја сметал симонијата за прекршок,<ref>'''3''' ''[[Edward Coke|Coke's Institutes]]'' 153–156</ref> таа била третирана како еклијастичко прашање, а не како злосторство. Казната била губење на позицијата и сите привилегии, како и раскинување на односот со лицето што ја доделило функцијата. Важни случаи од оваа област се оние на Томас Вотсон, бискупот на велшката Бискупија Св. Давид од 1699 г.<ref>Handley, S. (2004) "[http://www.oxforddnb.com/view/article/28868 Watson, Thomas (1637–1717)]", ''[[Oxford Dictionary of National Biography]]'', Oxford University Press, accessed 21 Aug 2007 (subscription required)</ref> и на Деканот од Јорк, Вилијам Кокбурн во 1841 година<ref name="times410410">''[[The Times]]'', 10 April 1841, p.6 col.b, reprinted from the ''Cambridge Advertiser''</ref>. Симонијата и ден денес се смета за прекршок, при што Круната има право да интервенира и да одземе титули, а прекршителот треба да плати и казна од 1000 фунти Според законот за симонија од 1588.<ref>Simony Act 1588 "[http://www.statutelaw.gov.uk/content.aspx?activeTextDocId=1518267]", ''Тhe UK Statute Law Database'', Office of Public Sector Information, accessed 22 Jan 2010</ref>

 

{{наводи}}

 

 

[[Категорија:Канонско право]]

[[Категорија:Корупција]]

[[Категорија:Христијански термини]]

 

[[ar:السيمونية]]

[[bg:Симония]]

[[ca:Simonia]]

[[da:Simoni]]

[[de:Simonie]]

[[el:Σιμωνία]]

[[es:Simonía]]

[[fr:Simonie]]

[[hr:Simonija]]

[[it:Simonia]]

[[nl:Simonie]]

[[no:Simoni]]

[[pl:Symonia]]

[[simple:Simony]]

[[sl:Simonija]]

[[sv:Simoni]]

[[uk:Симонія]]

[[zh:買賣聖職]]