Просење преку интернет

Просење преку интернет, сајбер-просење, електронско просење или интернет-просење — онлајн верзија на традиционалното просење, кое бара пари од странци за да ги задоволи основните потреби како храна и засолниште.

Интернет-просењето меѓу странци се разликува од уличното питачење по тоа што може да се практикува со релативна анонимност, со што се елиминира или намалува срамот од просењето на јавно место. Просењето преку Интернет, исто така, најчесто се прави меѓу познаниците на платформите на друштвени медиуми, како што се барањата за донации од пријателите и членовите на семејството за да се платат вообичаените образовни трошоци.

Веб-страницата за кауза е мрежно место за сајбер-просење што претставува личен апел за средства или помош.

Историја

За време на раните денови на Интернетот, сајбер-просењето било евидентно во форма на лични реклами за помош на системите за локални огласни табли (BBS). Како што личните мрежни места станале попопуларни, поединците почнале да ги рекламираат своите потреби користејќи ги функциите достапни преку пишувањето на веб-страниците. Многу семрежни услужниции (ISP) понудиле бесплатна почетна страница заедно со основната услуга за поврзување преку телефон на Интернет. За многу луѓе, ова било можност да се создаде евтина веб-страница за хостирање и споделување на нивното лично искуство и потреба.

Како што непрофитните организации почнале да ги преместуваат своите напори за прибирање финансиски средства преку поштата на светската мрежа, поединците почнале да создаваат поелаборирани форми на лично „прибирање средства“ со користење на повеќе исти интернет техники.

Во текот на доцните 1990-ти, како што Интернетот станал пософистициран, ресурсите станале достапни што му дозволуваат на секој поединец да создаде атрактивна веб-страница без да бара познавање на HTML или други системи за пишување веб страни. Овие бесплатни до евтини услуги за веб-хостинг остануваат постојани на Интернет, што ѝ го олеснува пристапот на јавноста, креирањето и рекламирањето на мрежно место за просење на Интернет.

Просењето преку Интернет добило озлогласеност и замав по јуни 2002 година кога Карин Бошнак го отворила Сејв Карин (анг: SaveKaryn.com) како обид јавноста да ѝ помогне на Интернет да го плати долгот на нејзината кредитна картичка, што делумно се должи на нејзината наклонетост кон дизајнерска облека и кафе Старбакс. За Бошнак, резултатите довеле до традиционално медиумско внимание, настапи на популарни телевизиски програми и книга. Нејзината веб-страница била веројатно првата интернет-страница за просење што добила широка експонираност и таа станала пример за многумина што треба да го следат.

Во октомври 2009 година, Бостон Глоуб објавил приказна за т.н. сајбер просење, или Интернет просење, за кое било изјавено дека е нов тренд ширум светот.^[1]

Интернет-страници за просење

Со стотици интернет-локации за просења на интернет, станало вообичаена практика веб-просјаците да се регистрираат и да го поседуваат доменско име на нивните мрежни места. Користењето на бесплатни или евтини услуги за хостирање и специјализирани мрежни места како Гоуфандми (анг: GoFundMe), мрежните места за просење на Интернет барале помош од јавноста за многу потреби, вклучително и хирургија за зголемување на градите,^[2] третмани за рак, нови автомобили, спречување на бездомништво и плаќање на медицински сметки на пример. Веб-страниците со имиња кои директно или индиректно ги одразуваат нивните потреби барале помош за различни човечки потреби и услови, од длабоко лични до многу хумористични. Иако понекогаш се означува како Краудфундинг, барањето помош за покривање на трошоците за погреб е во нагорна линија.^[3]

Многу „веб-страници“ прифаќале придонеси преку хиперврски што може да се кликнат. Интернет-услугите како PayPal и системот Amazon.com Honor нудат бесплатни до евтини услуги за кредитни картички и прифаќање плаќања што им олеснува на сајбер-просјачите да собираат донации директно од нивните мрежни места.

Многу од мрежните места за просење на Интернет се чини дека се резултат на легитимната желба на поединецот за внимание и помош. Како и да е, се појавува нов тренд во „Мега“ просјачки сајтови кои навидум нудат помош за Интернет просјаци со детали за дизајнот на веб-страниците, хостирањето и рекламирањето.^[4]

Веб-страниците за просење преку Интернет се суштински исто толку минливи како и традиционалните офлајн управувачи во однос на територијата и пристапноста. Многу веб-страници за просење на Интернет не се долгогодишни.

Поврзано

Наводи

↑ Abel, David, "Panhandlers move from street to Internet: Online sites offer a fertile venue for some in need", Boston Globe, October 26, 2009.
↑ Lubinger, Bill (2007-04-11). „Need a new couch? Log on and beg“. The Seattle Times (англиски). Посетено на 2018-03-15.
↑ Holson, Laura M. (June 5, 2018). „As Funeral Crowdfunding Grows, So Do the Risks“. The New York Times.
↑ Associated Press. "Site's ambition: the eBay of giving", San Jose Mercury News, April 7, 2007. Retrieved: May 3, 2007

Надворешни врски

[1] Abel, David, "Panhandlers move from street to Internet: Online sites offer a fertile venue for some in need", Boston Globe, October 26, 2009.

[2] Lubinger, Bill (2007-04-11). „Need a new couch? Log on and beg“. The Seattle Times (англиски). Посетено на 2018-03-15.

[3] Holson, Laura M. (June 5, 2018). „As Funeral Crowdfunding Grows, So Do the Risks“. The New York Times.

[4] Associated Press. "Site's ambition: the eBay of giving", San Jose Mercury News, April 7, 2007. Retrieved: May 3, 2007

[1]

[2]

[3]

[4]