Портрет на Џулијано де Медичи (1479–1516)
Портрет на Џулијано де Медичи (1479–1516) ― мермерна скулптура од Микеланџело висока 1,68 метри, која датира од 1526 – 1534 година. Таа е дел од украсната шема на Капелата на Медичииеви во Сан Лоренцо во Фиренца. Тоа е средишната статуа на гробот на Џулијано и идеализиран портрет на Џулијано де Медичи (1479–1516).
_by_shakko_05.jpg)
Историја
уредиРаботата на портретот на Џулијано започнала околу 1526 година, откако завршил портретот на Лоренцо на Микеланџело. Скулптурата требала да биде завршена во 1534 година, годината кога Микеланџело заминал од Фиренца. Во 1533 година му било доверено на Монторсоли да ги заврши сите завршни работи. Има четири цртежи од Тинторето, кои содржат некои детали кои се разликуваат од статуата. Се смета дека овие цртежи укажуваат на изворната концепција на Микеланџело. Во нив фигурата е гола, што било вообичаена прелиминарна практика, пред костимот да биде додаден на скицата. На цртежите торзото било свртено повеќе налево и со десната нога потпрена на предмет што не се повторува во скулптурата. Со оглед на прекумерната мускулатура и позата на нозете, некои изучувачи мислат дека цртежите можеби се непрецизни копии од средината на шеснаесеттиот век
Опис и стил
уреди
Делото, вметната во ниша, го прикажува младиот војвода седнат, облечен како староримски генерал и во став на гордост, како што забележа Вазари, наспроти „меланхоличниот“ Лоренцо. Овој став е прочитан како метафора за „активен живот“ на неоплатонската доктрина, како персонификација на будноста или на смиреноста на мртвите души или на холерично-сангвистичниот темперамент на хуморалната теорија. Политичките читања ја забележаа идејата за силна волја и насилен деспот. Позата на Џулијано потсетува на онаа на Мојсеј, а исто така и на пророкот Јоил на сводот на Сикстинската капела. Оклопот се прилепува на телото како обвивка, откривајќи го мускулестото торзо, исто како што високите чевли исчезнуваат по потколеницата за да ги откријат босите стапала. Релјефите на оклопот му се припишуваат на Монторсоли, како и, според Шарл де Толнај, деталите на стапалото што штрчи од основата. Скулптурата ги идеализира одликите на ликот. Војводата ја држи командната палка во раката и две монети: тие се толкувани како потсетник на понудата што мртвите морале да ја платат во кралството на подземјето според античката митологија.