Порака (Балзак)
Порака — расказ од Оноре де Балзак. Објавен е во 1832 и е една од Сцени од приватниот живот на Човечката комедија .[1]
 Илустрација Станислав Шлебовски | |
| Автор | Оноре де Балзак |
|---|---|
| Земја | Франција |
| Јазик | француски |
| Серијал | Човечка комедија |
Издадена | 1832 |
Содржина
уредиПриказната е раскажана во прво лице од неименуван машки наратор. Тој се сеќава дека во 1819 година, бил на бина од Париз до Мулен каде што запознал друг млад човек и разговарале за нивните љубовни врски со постари мажени жени. Боксот се превртува, а другиот млад човек е смртно повреден. Пред да умре, тој бара од нараторот да оди во неговиот дом, да ги земе љубовните писма од неговата љубовница и да ѝ ги врати.
Нараторот прави како што му е кажано и оди во замокот на грофот и грофицата Де Монперсан надвор од Мулен за да ги врати писмата. Таму тој ја известува двојката за смртта на младиот човек. Од нараторот се бара да остане на вечера кај грофот. Сепак, грофицата не присуствува на вечерата, а нараторот се приклучува во потрагата по неа. Ја наоѓа скриена како плаче за нејзиниот млад љубовник.
Подоцна истата ноќ, грофицата ја посетува собата на нараторот за да дознае повеќе за смртта на нејзиниот љубовник, а тој ѝ ги враќа писмата. Кога ќе замине следниот ден, грофот му дава пари и го замолува да ги врати на пријател во Париз. По враќањето, нараторот дознава дека парите се всушност за него и дека грофицата му ги дала парите за да ги плати трошоците за неговото патување[2].
Библиографија
уреди- Ross Chambers, « Reading and the Voice of Death: Balzac’s Le Message », Nineteenth-Century French Studies, printemps-été 1990, Предлошка:N° (3-4),
. - Dorothy J. Kelly, « What Is the Message in Balzac’s Le Message? », Nineteenth-Century French Studies, hiver-printemps 1985, Предлошка:N° (2-3), .
- Mireille Labouret, « Le Conseil et Le Message : un texte émissaire », L'Année balzacienne, 1988, Предлошка:N°, .
- Isabelle Miller, « Comment la fiction vient à un écrivain », Genèses du roman. Balzac et Sand, Amsterdam, Rodopi, 2004, .
