Остаток од нова
Остаток на нова — облак составен одматеријал или остаток по ненадејната фузиона еруптивна класична нова, или повеќекратните исфрлања од повторувачката нова. Во текот на нивниот краток живот, обвивките на новата се шират со брзина од околу 1000 км/s,[1] чија бледа магловитост е осветлена од страна на родната ѕвезда преку светлинско ехо набљудувано во сферната обвивка[1] на Новата Персеј 1901[2] или од енергиите кои опстоиле во облаците кои се шират како кај T Компас.[3]
Галерија
уреди
Облик
уредиЗа да постои нова потребно е постоење на двоен ѕвезден систем, од бело џуџе и ѕвезда на главната низа, подџин, или црвен џин, или пак преку спојување на две црвени џуџиња, па така навјверојатно сите ѕвезди треба да се поврзани со двоѕвезди.[4] Ова теориски значи дека овие маглински облици можно е да се под влијание на нивните родни ѕвезди и количеството на материјал исфрлен од новата.[1] Обликот на овие остаточни маглини е од голем интерес за астрофизичарите.[1][4]
Остатоците на новите споредени со остатоци од супернови или планетарните маглини создаваат помалку енергија и имаат помала маса. Може да се набљудуваат низ период од неколку векови.[1] Значајно, забележани се повеќе остатоци на нови кај новите нови, поради подобрената технологија на снимање со помош на CCD и набљудувањата при други бранови должини. Примери за нови кои се придружени од остатоци на нови се:[1]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Lloyd, H.M.; O'Brien, T.J.; Bode, M.F. (1997). „Shaping of nova remnants by binary motion“ (PDF). Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 284 (1): 137–147. Bibcode:1997MNRAS.284..137L. doi:10.1093/mnras/284.1.137.
- ↑ Liimets, T.; Corradi, R.L.M.; Santander-García, M.; Villaver, E.; Rodríguez-Gil, P.; Verro, K.; Kolka, I. (2014). A dynamical study of the nova remnant of GK Persei / stella novae: Past and future decades. Stellar Novae: Past and Future Decades. ASP Conference Series. 490. стр. 109–115. arXiv:1310.4488. Bibcode:2014ASPC..490..109L.
- ↑ Ogley, R. N.; Chaty, S.; Crocker, M.; Eyres, S. P. S.; Kenworthy, M. A.; Richards, A. M. S.; Rodriguez, L. F.; Stirling, A. M. (април 2002). „A search for radio emission from Galactic supersoft X-ray sources“. Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 330 (4): 772–777. arXiv:astro-ph/0111120. Bibcode:2002MNRAS.330..772O. doi:10.1046/j.1365-8711.2002.05130.x. Архивирано од изворникот на 5 јануари 2013.
- ↑ 4,0 4,1 Bode, M.F. (2002). The Evolution of Nova Remnants. International Conference on Classical Nova Explosions. AIP Conference Proceedings. 637. стр. 497–508. arXiv:astro-ph/0211437. Bibcode:2002AIPC..637..497B. doi:10.1063/1.1518252.
Надворешни врски
уреди- „T Pyxidis“. Hubble Site. Nova Remnant. 1997.
- „Double-star systems cycle between big and small blasts“. The Carnegie Observatories. Архивирано од изворникот на 8 август 2008.
- „Nova Remnant comparison table“. U. Ottawa. Архивирано од изворникот на 5 јули 2006.
- „Nova Remnant“. U. Ottawa. Архивирано од изворникот на 5 јули 2006.