Општествени показатели

Општествeни показатели, или показатели на заедницата ― „мерења кои обезбедуваат информации за минатите и тековните трендови и им помагаат на планирачите и водачите на заедницата во донесувањето одлуки кои влијаат на идните резултати“. Тие обезбедуваат увид во целокупната насока на заедницата: дали таа се подобрува, опаѓа или останува иста, или е некоја мешавина од сите три.

Во суштина, показателите се мерења кои ја одразуваат меѓудејствието помеѓу социјалните, еколошките и економските фактори кои влијаат на благосостојбата на регионот или заедницата. Проектите за показатели на заедницата обично се спроведуваат од непрофитни организации во рамките на една заедница, иако во некои случаи тие се иницирани од јавниот сектор.

Историја на општествените показатели

Општествени показатели се локализиран одговор на воочената невалидност на традиционалните претежно економски показатели, како што е БДП, кои се користат за мерење на човечкиот напредок. Оваа невалидност има два облици. Прво, економските показатели ги опфаќаат сите парични трансакции како корисни за квалитетот на животот, додека некои од нив може да се гледаат како дефинитивно негативни (на пример, парите потрошени за чистење на животната средина од загадувањето што можело да се спречи). Второ, строго економските показатели не ја сметаат вредноста на немонетарната активност, како што се домашната и доброволната работа и безготовинската јавна помош, кои се дефинитивно позитивни за квалитетот на животот на многу семејства.^[1]

Пристапот на ниво на заедници кон оваа очигледна невалидност се заснова на докази за социјална група чии членови живеат во одреден локалитет, делат влада и често имаат заедничка култура и историја. Општестевни показатели не се нов концепт; тие се во употреба од 1910 година, кога Фондацијата „Расел Сејџ“ започнала развој на месни истражувања за мерење на индустриски, образовни, рекреативни и други фактори. Процесите што ги користи Фондацијата „Сејџ“ се слични на оние што повторно се појавиле во текот на 1990-тите. Но, разликата денес е во употребата на показатели за да се земе предвид целосниот спектар на благосостојбата на заедницата, а не само изолираните фактори. Во денешно време, показателите се користат од многу изборни единици во рамките на една заедница. По една деценија обновено внимание на показателите на заедницата, тие сега претставуваат вреден механизам за подобрување на мониторингот и евалуацијата при планирањето.

Фондацијата „Расел Сејџ“ употребила „над две илјади месни истражувања направени за образованието, рекреацијата, јавното здравје, криминалот и општите социјални услови“ за да ги процени социјалните услови. Првото истражување било спроведено во Питсбург, Пенсилванија. (Кон крајот на 1990-тите, Питсбург повторно ги прифатил показателите, со својот проект за одржливи цели и показатели во Питсбург.) Многу од анкетите користени од Фондацијата „Сејџ“ биле спроведени од непрофитни организации, како што се стопанските комори и граѓанските комитети. Овие истражувања дале показатели за општествените трендови и биле популарни до Големата депресија и Втората светска војна, кога економските мерки како показателите на бруто домашниот производ или бруто националниот производ добиле поголем приоритет.

Цели на информациските системи на заедницата

Информативните системи на заедницата (ИСЗ) обединуваат широк опсег на показатели на заедницата - социјални, економски и еколошки податоци и информации околу целите:

Следење на здравјето, социјалната благосостојба и одржливоста на општествата преку управување со показателите за квалитет на живот;
Соединување на показателите за владините перформанси и показателите насочени кон општествата во едно единствено решение;
Проширување на употребата на податоци од страна на граѓаните и јавните службеници за поддршка на донесувањето одлуки, подобрување на политиките и целните ресурси;
Обезбедување на поширок локален разузнавачки контекст за клучните показатели за успешност за владините службеници;
Соопштување на мерките за исходот до граѓаните, стимулирање јавна дебата и градење доверба во напредокот кон општествените цели.

Поврзано

Дополнителна книжевност

Ammons, D. N. 1996. Municipal Benchmarks: Assessing Local Performance and Establishing Community Standards. Thousand Oaks, Calif.: Sage Publications.
Andrews, J. H. 1996. “Planning Practice: Going by the Numbers.” Planning, September, 14–18.
Besleme, Kate, and Megan Mullin. 1997. “Community Indicators and Healthy Communities.” National Civic Review 86, no. 1: 43–52.
Magee, Liam; James, Paul; Scerri, Andy (2012). „Measuring Social Sustainability: A Community-Centred Approach“. Applied Research in the Quality of Life. 7 (3): 239–61.
Scerri, Andy; James, Paul (2010). „Accounting for sustainability: Combining qualitative and quantitative research in developing 'indicators' of sustainability“. International Journal of Social Research Methodology. 13 (1): 41–53.

Надворешни врски

↑ (напис во журнал од Дејвид Свејн, Даниел Холар Меѓународен весник за јавна администрација, том 26, 2003 година)

[1] (напис во журнал од Дејвид Свејн, Даниел Холар Меѓународен весник за јавна администрација, том 26, 2003 година)

[1]