Нови територии (Хонгконг)
Новите територии се еден од трите главни региони на Хонгконг, заедно со островот Хонгконг и полуостровот Коулун. Сочинува 86,2% од територијата на Хонгконг и содржи околу половина од населението на Хонгконг. Историски гледано, тоа е регион опишан во Конвенцијата за проширување на територијата на Хонгконг. Според тој договор, териториите ја сочинуваат областа на копното северно од Граничната улица на полуостровот Коулун и јужно од реката Шам Чун (што е граница меѓу Хонгконг и Кина), како и над 200 оддалечени острови, вклучувајќи го и островот Лантау , Островот Лама, Чеунг Чау и Пенг Чау на територијата на Хонгконг.
| 新界 | |
|---|---|
 Залив на пеперутки, Нови територии | |
 Мапа на Хонгконг, истакнувајќи ги Новите територии(во зелено) | |
| Географија | |
| Координати | 22°24′25″N 114°7′19″E / 22.40694° СГШ; 114.12194° ИГД |
| Површина | 952 км2 |
 Хонгконг | |
| Демографија | |
| Население | 3,691,093 (2011) |
| Густина | 3,801 /km2 (9,845 /sq mi) |
Подоцна, откако беше дефиниран Нов Коулун од областа помеѓу Граничната улица и врвовите Лаи Чи Кок и Леи Јуе Мун, и проширувањето на урбаните области на Коулун, Нов Коулун постепено се урбанизираше и се апсорбираше во Коулун.
Новите територии сега го сочинуваат само копното северно од Коулун и јужно од реката Шам Чун, како и оддалечените острови. Се состои од површина од 952 км2 (368 квадратни милји).[1] Сепак, Нов Коулун остана статистички дел од Новите територии наместо во Коулун.
Новите територии беа изнајмени од Ќинг Кина од Обединетото Кралство во 1898 година на 99 години во Втората конвенција за Пекинг (Конвенцијата за проширување на територијата на Хонгконг). По истекот на закупот, суверенитетот беше пренесен на Народна Република Кина во 1997 година, заедно со отстапените територии на Ќинг од островот Хонгконг и полуостровот Коулун.
Во 2011 година, населението на Новите територии изнесува 3.691.093[2] со густина на население од 3.801 на квадратен километар (9.845 на квадратна милја).[3]
Историја
уредиЗакуп на нови територии
уреди
Островот Хонгконг беше отстапен на Велика Британија во 1842 година и Коулун јужно од Граничната улица и островот Камењари во 1860 година. Колонијата Хонгконг привлече голем број Кинези и Европејци да ја бараат својата среќа во градот. Неговото население рапидно се зголеми и градот стана пренатрупан. Епидемијата на бубонска чума во 1894 година стана загрижувачка за Владата на Хонгконг. Имаше потреба да се прошири колонијата за да се прими нејзиното растечко население. Поразот на династијата Ќинг во Првата кинеско-јапонска војна покажа дека не е во состојба да се одбрани. Викторија Сити и пристаништето Викторија беа ранливи на непријателски сили.
Алармирана од насилството на другите европски сили во Кина, Велика Британија стравуваше и за безбедноста на Хонгконг. Велика Британија побара зголемување на територијата на Коулун за да се спротивстави на влијанието на Франција во јужна Кина во јуни 1898 година. Во јули, Велика Британија го доби Вајхаивеи во Шандонг на север, како основа за операции против Германците во Кингдао (Цингато) и Русите во Порт Артур. Кинеските власти останаа во ѕидините на градови Коулун Сити и Вајхаивеи.
Проширувањето на Коулун беше наречено Нови територии. Дополнителното земјиште се проценува на 945 км2 365 квадратни милји или 12 пати поголемо од тогашната територија на Хонгконг.
Британска контрола
уредиИако Конвенцијата беше потпишана на 9 јуни 1898 година и стапи на сила на 1 јули, Британците не ги презедоа Новите територии веднаш. Во овој период, немаше гувернер на Хонгконг и Вилсон Блек дејствуваше како администратор. Џејмс Стјуарт Локхарт, колонијалниот секретар на Хонгконг, беше испратен назад од Англија да направи истражување на Новите територии пред официјалниот трансфер. Истражувањето покажа дека новата граница на реката Шам Чун (река Шенжен) предложена од Вилсон Блек е далеку од идеална. Го исклучи градот Шенџен (Шам Чун), а границата ќе го подели градот. Немаше планински венец како природна граница. Локхарт предложи поместување на границата кон линијата ридови северно од Шенџен. Овој предлог не беше примен поволно и кинескиот официјален претставник предложи границата да се премести на ридот многу појужно од реката Шам Чун. Беше решено во март 1899 година границата да остане кај реката Шам Чун.
Лорд Лугард беше гувернер од 1907 до 1912 година и тој предложи враќање на Вајхаивеи на кинеската влада, за возврат за отстапување на изнајмените Нови територии за секогаш. Предлогот не беше примен позитивно, иако се одвиваа преговори за него, Хонгконг можеби ќе останеше засекогаш во британски раце.
Трансфер на суверенитет на НР Кина
уреди
Бидејќи датумот на истекување на закупот се приближуваше во 80-тите години на минатиот век, разговорите меѓу Обединетото Кралство и Народна Република Кина доведоа до потпишување на кинеско-британската заедничка декларација (1984), во која ќе се врати целиот Хонгконг, наместо само Новите територии.
Население
уредиСпоред пописот од 2011 година, населението на Новите територии изнесувало 3.691.093, што претставува 52,2% од вкупното население на Хонгконг. 88,4% од жителите на Новите територии го користат кантонскиот јазик како главен јазик. 4,3% од жителите користат англиски јазик, 1,2% користат мандарински јазик, а 3,3% од жителите на новите територии користат други кинески дијалекти.[4] 95,1% од населението на округот е со кинеско потекло. Најголеми етнички малцински групи се Филипинците (31,5%), Индонезијците (26,2%), Јужноазијците (14,5%), Мешаните (11,2%) и Белците (10,0%).[5]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ „New Territories | region, Hong Kong, China“. Encyclopedia Britannica (англиски). Посетено на 2020-11-24.
- ↑ „2011 Population Census - Fact Sheet for New Territories“. www.census2011.gov.hk. Архивирано од изворникот на 2020-08-12. Посетено на 2020-11-24.
- ↑ „The Evolving Urban Form: Hong Kong | Newgeography.com“. www.newgeography.com. Посетено на 2020-11-24.
- ↑ „Hong Kong: population breakdown by language 2018“. Statista (англиски). Посетено на 2020-11-24.
- ↑ „Snapshot of Hong Kong Population | 2016 Population By-census“. www.bycensus2016.gov.hk. Посетено на 2020-11-24.