Миленик
Миленик[1][2] — интимен соработник или придружник на владетел или друга важна личност.
Во посткласична и рана модерна Европа, меѓу другите места, поимот се користел за поединци на кои владетелот им делегирал значајна политичка моќ. Оваа појава особено честа била во 16 и 17 век, кога владеењето станало премногу сложено за многу наследни владетели без многу интерес или талент за тоа, а политичките институции сè уште се развивале. Од 1600 до 1660 година години во голем дел од Европа, особено во Шпанија, Англија, Франција и Шведска, имало посебни сукцесии на семоќни министри миленици.[3]
Овој поим понекогаш се користи и од писателите кои сакаат да ги избегнат поимите како „кралска љубовница“, „пријател“, „придружник“ или „љубовник“ (од кој било пол). Неколку миленички/миленици имале сексуални односи со монархот (или со сопругата на монархот). Чувствата на монархот кон миленикот се движеле од едноставна верба во неговите способности до различни степени на емоционална наклонетост и зависност, а понекогаш вклучувале и сексуална заљубеност.
Поимот има вграден елемент на неодобрување и Оксфордскиот англиски речник го дефинира како „Оној кој стои претерано високо во корист на принцот“.
Наводи
уреди- ↑ „миленик“ — Дигитален речник на македонскиот јазик
- ↑ „миленик“ — Официјален дигитален речник на македонскиот јазик
- ↑ Elliott:5, summarising the work of French historian Jean Bérenger
Литература
уреди- Adams, Simon: Leicester and the Court: Essays in Elizabethan Politics Manchester UP. 2002. 0719053250.
- J.H. Elliott and LWB Brockliss, eds, The World of the Favourite,1999, Yale UP. 0-300-07644-4.