Мануел Осорио Манрике де Зунига
Мануел Осорио Манрике де Зунига е голем целосен портрет во масло насликан во 1787–88 година од шпанскиот уметник Франсиско Гоја.[1] На него е прикажано момче од три или четири години, како стои во црвена облека, со птици и мачки. Познат е и како „Црвеното момче“ на Гоја.[2] Тој бил опишан од историчарот на уметност Клаус Вирч во 1967 година како „еден од најпривлечните и најуспешните портрети на деца некогаш насликани, а исто така и еден од најпознатите“.[1] Сликата се чува во Музејот на уметност Метрополитен во Њујорк од 1949 година.
| |
| Творец | Франсиско Гоја[1] |
|---|---|
| Година | 1787–88[1] |
| Димензии | 127 см × 101.6 см |
| Место | Метрополитен музеј на уметноста[1] |
Историја
уредиСликата е нарачана од таткото на момчето, Висенте Хоакин Осорио де Москосо и Гузман (1756–1816), барон од Алтамира, кој имал многу титули и исто така бил директор на Банката на Шпанија.[3] Алтамира бил еден од шесте достоинственици на новоформираната Банко де Сан Карлос насликана од Гоја помеѓу 1785 и 1788 година. Во 1786 година, откако насликал неколку портрети на дворот, Гоја бил номиниран за сликар кај Карло III,[3] и продолжил од 1789 година како дворски сликар на неговиот наследник Карло IV.
Алтамира го ангажирал Гоја да наслика неколку семејни портрети. Оваа слика, од 1787–88 година, го прикажува најмладиот син на Алтимира, Мануел, кој е роден во април 1784 година и починал на осумгодишна возраст.[3] Гоја исто так насликал портрети од синот Висенте Изабел Осорио де Москосо и Аларез де Толедо (1777–1837), и од неговата сопруга Марија Игнасија Алварез де Толедо и Гонзага, бароницата од Алтамира (1757–1795) со нивната ќерка Марија Агустина (родена 1787 година).
Опис
уредиМануел бил облечен во црвен свилен костим со бела јака и манжетни, сребрена сатенска појас и бели чевли украсени со машнички. Тој држел конец закачен за неговата милениче страчка, со визит-картата на Гоја во клунот. Лево од Мануел има кафез со сики, додека три мачки внимателно ја набљудуваат страчката од неговата десна страна.[1] Бледото лице на момчето и светлиот костим контраст на мрачната маслинесто-кафеава позадина.
Анализа
уредиДомашните миленици во овој портрет се анализирани на многу различни начини. Птиците во кафез може да ја симболизираат невината душа, мачките можеби се зла сила.[1] На пример, Гоја покажува мачка меѓу суштествата во Спиењето на разумот произведува чудовишта, дел од Капричосите.[4]
Наследство
уредиСликата стоела закачена со други семејни портрети во палатата на Алтамира во Мадрид. Била на аукција во Париз во 1878 година за 1.200 франци, а потоа го купил драматургот Анри Бернштајн пред 1903 година. Бернштајн на сликата засновал делови од сценскиот дизајн за неговата драма Сала на огледала од 1924 година, а потоа ја продал на трговецот со уметнички дела Џозеф Дувен во 1925 година за 450.000 франци и 9.000 фунти.
Во 1926 година, Кетрин Баше Милер се заљубила во оваа слика додека била во париската уметничка галерија на Џозеф Дувен. Нејзиниот татко, Жил Баше, тогаш го купил за 160.000 долари.[5] Сликата била закачена на видно место во нејзината дневна соба. Нејзиниот уредувач на ентериер, Били Болдвин, ја опишал нејзината приврзаност кон неа како да е живо суштество.[2] Нејзиниот татко ја оставил сликата на Метрополитен музејот на уметност по неговата смрт во 1944 година, а неговиот имот ја префрлил сликата во музејот во 1949 година, но било дозволено периодично да се прикажува во станот на Милер додека таа не умрела во 1979 година [3]
.jpg)
Од 22 април до 3 август 2014 година, музејот повторно го обединил Мануел со неговите родители на изложбата Гоја и семејството Алтамира.[6] Изложбата вклучувала и портрети на неговите двајца браќа и неговата сестра.[7]
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 „Manuel Osorio Manrique de Zuñiga (1784–1792)“. Metropolitan Museum of Art.
- ↑ 2,0 2,1 Wolf, Riva (2010). „Goya's 'Red Boy': The Making of a Celebrity“. Во Schroth, Sarah (уред.). Art in Spain and the Hispanic World: Essays in Honor of Jonathan Brown (PDF). стр. 144–73. Архивирано од изворникот (PDF) на 2021-08-30. Посетено на 2023-07-11.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Salomon (2014).
- ↑ „The Sleep of Reason Produces Monsters: Plate 43 of The Caprices“. Metropolitan Museum of Art.
- ↑ Behrman, Samuel Nathaniel (1951). Duveen. The Story of the Most Spectacular Art Dealer of All Time. стр. 78–81. ISBN 9781892145178.
- ↑ Rosenberg, Karen. „That Little Lost Boy in Red, Back With His Family“. The New York Times.
- ↑ „Goya and the Altamira Family“. Metropolitan Museum of Art.
Библиографија
уреди- Salomon, Xavier F. (2014). „Goya and the Altamira Family“. The Metropolitan Museum of Art Bulletin (Spring 2014).
Надворешни врски
уреди- „Manuel Osorio Manrique de Zuñiga (1784–1792), by Goya“. Metropolitan Museum of Art.
Податотеки поврзани со Мануел Осорио Манрике де Зунига на Ризницата
