Лотосови чевли
Лотосови чевли се обувки што ги носеле жените во Кина кои имале врзани стапала.
Дизајн
уредиЧевлите се во форма на конус или обвивка, направени да личат на пупка од лотос.[1] До почетокот на 1900-тите години, лотосовите чевли првенствено ги правеле жените кои ги носеле.[2] Тие биле деликатно изработени од памук или свила, и доволно мали за да се вклопат во дланка.[1] Чевлите кои немале дрвени, кожни или метални делови, можеле целосно да се направатдома.[2] Жените користеле ножици, игла и конец, рамки за вез од бамбус, шила и мали пегли за да ги направат своите чевли. Некои дизајни имале потпетици или ѓон во форма на клин. Обувките за надвор често имале дрвена пета или ѓон, кои биле конструирани од машки столари.[2] Имало регионални варијации во обликот на дрвениот ѓон.[2]
Лотосовите чевли биле правени во различни стилови и бои, и биле украсени со извезени дизајни на животни или цвеќиња.[1] Покрај тоа, лотосовите чевли често биле украсени со слики кои симболизираат среќа, како и со културно значајни игри на зборови.[3] Изборот на бојата на чевлите бил прилагодуван според возраста и приликата.[4] Младите жени обично носеле виолетови и светло зелени чевли, додека средовечните жени носеле сино-сиви или сино-зелени чевли.[4] Црната боја била поврзана со модринки, и затоа била непопуларна боја на чевли, освен кај постарите жени.[4] Црвената боја, симбол на доблест, била резервирана за посебни прилики како што се свадби, годишнини и новогодишни прослави.[4] Дизајнот и стилските избори на лотосовите чевли варирале во зависност од фактори како што се регионалните култури, локалните традиции и економските услови.[3]
Практиката на врзување на стапалата бил болен процес што ги принудувал четирите помали прсти под палецот да се свиткаат, и да го обвијат стапалото во лак. Лотосовите чевли можеле да нанесат трајно оштетување на тетивите и лигаментите на стапалото.[5] Овој процес на менување на формата на стапалото бил долготраен, биле потребни години за целосно да се заврши. Оштетувањето на женските стапала било неповратно и влијаело на подвижноста.[6] Имало прилично голема реакција на оваа традиција од страна на мисионерите и кинеските реформисти. Сепак, жените продолжиле да носат лотосови чевли до околу 1950-тите години.[3] Доказите покажуваат дека оваа традиција постоела речиси илјада години.[6]
Наводи
уреди- ↑ 1,0 1,1 1,2 Nicholson 2006.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Ko, Dorothy (2001). Every step a lotus : shoes for bound feet. Bata Shoe Museum Foundation. Berkeley: University of California Press. ISBN 0-520-23283-6. OCLC 46937491.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Dauncey, Sarah (2003). „Review of Every Step a Lotus: Shoes for Bound Feet“. Bulletin of the School of Oriental and African Studies, University of London. 66 (1): 131–132. doi:10.1017/S0041977X03560062. ISSN 0041-977X. JSTOR 4145732.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Jackson, Beverley (1997). Splendid slippers : a thousand years of an erotic tradition. Berkeley, Calif.: Ten Speed Press. ISBN 0-89815-957-1. OCLC 37187418.
- ↑ Smith, Stephen R. (2002). „Review of EVERY STEP A LOTUS: Shoes for Bound Feet“. Material Culture. 34 (2): 57–59. ISSN 0883-3680. JSTOR 29764163.
- ↑ 6,0 6,1 Bossen, Laurel; Wang, Xurui; Brown, Melissa J.; Gates, Hill (2011-04-28). „Feet and Fabrication: Footbinding and Early Twentieth-Century Rural Women's Labor in Shaanxi“. Modern China. 37 (4): 347–383. doi:10.1177/0097700411403265. ISSN 0097-7004. JSTOR 23053328. PMID 21966702.
Литература
уреди- Jackson, Beverly (1998), Splendid Slippers: A Thousand Years of an Erotic Tradition, Ten Speed Press, ISBN 978-0-89815-957-8