Куќа на половина пат

Куќа на половина пат — институт за луѓе со криминално потекло или проблеми со употреба на супстанции за да ги научат потребните вештини за повторно интегрирање во општеството и грижа за самите себе.

Освен што служат како резиденција, куќите обезбедуваат социјални, медицински, психијатриски, образовни и други слични услуги. Тие се нарекуваат „куќи на половина пат“ поради тоа што се наоѓаат на половина пат помеѓу целосно независно живеење и болнички установи, каде што жителите се многу ограничени во нивното однесување и слободи.

Терминот се користи во Соединетите Држави уште од времето на движењето за умереност од 1840-тите.

Референци

• Cowan, Sue (2003). „NIMBY syndrome and public consultation policy: the implications of a discourse analysis of local responses to the establishment of a community mental health facility“. Health and Social Care in the Community. Wiley-Blackwell. 11 (5): 379–386. doi:10.1046/j.1365-2524.2003.00439.x. ISSN 0966-0410. PMID 14498834.
• Innes, Christopher A. (1993). „Recent Public Opinion in the United States Toward Punishment and Corrections“. The Prison Journal. SAGE Publications. 73 (2): 220–236. doi:10.1177/0032855593073002006. ISSN 0032-8855.
• Kilburn, John C.; Costanza, Stephen E. (2011). Salvation City: Halfway House Stories. Amherst, Ma.: Teneo Press.
• Kraft, M. E.; Clary, B. B. (1991). „Citizen Participation and the Nimby Syndrome: Public Response to Radioactive Waste Disposal“. Political Research Quarterly. SAGE Publications. 44 (2): 299–328. doi:10.1177/106591299104400204. ISSN 1065-9129.
• Krause, J. D. (1991). „Community Opposition to Correctional Facility Siting: Beyond the "NIMBY" Explanation“. Humboldt Journal of Social Relations. 17 (1): 239–262. JSTOR 23262580.
• Lowenkamp, Christopher T.; Latessa, Edward J.; Holsinger, Alexander M. (2006). „The Risk Principle in Action: What Have We Learned From 13,676 Offenders and 97 Correctional Programs?“. Crime & Delinquency. SAGE Publications. 52 (1): 77–93. doi:10.1177/0011128705281747. ISSN 0011-1287.
• Piat, Myra (2000). „Becoming the victim: A study on community reactions towards group homes“. Psychiatric Rehabilitation Journal. American Psychological Association (APA). 24 (2): 108–116. doi:10.1037/h0095110. ISSN 1559-3126.
• Segal, S.P.; Baumohl, J.; Moyles, E. W. (1980). „Neighborhood types and community reaction to the mentally ill: A paradox of intensity“. Journal of Health and Social Behavior. 21 (4): 345–359. doi:10.2307/2136411. JSTOR 2136411. PMC 7423177. PMID 7204928.
• Young, Michael G. (1998). „Rethinking community resistance to a prison siting: Results from a community impact assessment“. Canadian Journal of Criminology. 40 (3): 323–327. doi:10.3138/cjcrim.40.3.323.

Понатамошно читање

• Baron, R.C.; Piasecki, J.R. (1981). „The community versus community care“. New Directions for Mental Health Services. 1981 (11): 63–76. doi:10.1002/yd.23319811107.
• Dear, M (1977). „Psychiatric patients and the inner city“. Annals of the Association of American Geographers. 67: 588–594. doi:10.1111/j.1467-8306.1977.tb01164.x.
• Eynon, T. G. (1989). „Building Community Support“. Corrections Today. 51 (148): 150–2.
• Schively, C (2007). „Future Research Understanding the NIMBY and LULU Phenomena: Reassessing Our Knowledge Base and Informing Future Research“. Journal of Planning Literature. 21: 255–266. doi:10.1177/0885412206295845.