Сиан гујуе, исто така Шанкси гјуе (陕西鼓乐), - регионален кинески ритуален музички жанр кој содржел тип на дувачки и ударни ансамбл именуван според местото на неговото потекло, Сиан, во провинцијата Шенси. Исто така, донекаде погрешно се нарекувал Сиан музика на тапани. Фолк жанр, одржан од аматерски групи пред 1960-тите,[1] бил ставен на списокот на нематеријално културно наследство на УНЕСКО во 2009 година.[2]

Музиката била поделена во две категории засновани на изведба, седење и одење,[2] и на три репертоари засновани на пренос.[3]

Иако бил поврзан со династијата Танг (поради неговиот престиж и историја), жанрот повеќе споделувал со доцните династии Минг и Ќинг.[4] Ансамблите порано вклучувале и други инструменти, како што се пипа и дачин (најверојатно женг), како што се гледало во ракописите на гонгче.[3] Познати музичари го вклучувале Ан Лаиксу, даоистички мајстор на храмот Ченгхуангмиао во Сиан.[1][3] Ракописите собрани во текот на педесеттите датирале од далечната 1689 година, но знаењето за тоа како да се изведат старите дела било изгубено.[4] Жанрот процветал во триесеттите и четириесеттите години, со ансамбли кои оделе од храм во храм, „но премолчено и тој бил третиран како натпревар“.[3] Бројот на музички ансамбли и храмови од сите видови бил значително намален за време на културната револуција во шеесеттите и седумдесеттите, почнувајќи да се враќа повеќе како историско зачувување, академско истражување или туризам, а потоа како религиозна практика во осумдесеттите.[3]

Наводи

уреди
  1. 1,0 1,1 Jones, Stephen (2013). In Search of the Folk Daoists of North China, p.95. Ashgate. ISBN 9781409406150.
  2. 2,0 2,1 "Xi'an wind and percussion ensemble", UNESCO.org.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Zhuo, Dr. Sun (2015). The Chinese Zheng Zither: Contemporary Transformations, p.106. Ashgate. ISBN 9781472416674.
  4. 4,0 4,1 Zhuo (2015), p.108.