Кралски златар (Обединето Кралство)
Кралскиот златар е член на Кралското домаќинство именуван од британската монархија. Тој или таа се одговорни за одржување и кога ќе ја напуштат Лондонската кула, за сигурноста на регалиите и плочата кои го сочинуваат Кралскиот накит на Велика Британија.
Историја
уредиОбјавата е создадена во 1843 година од кралицата Викторија, која издаде кралска потерница на Гарард и Ко., и титулата кралски златар му била дадена на вработен во компанијата.[1] Дотогаш, Рундел и Бриџ, кои се рекламираа себеси како Кралски златари,[2] беа одговорни за одржување и подготвување на накитот за употреба при државни прилики.[3] Ако титулата постоеше пред 1843 година, таа ќе се однесуваше на Вилијам Јонес од Џеферис и Јонес (1782–96), Филип Гилберт од Џеферис, Џонес и Гилберт (1797–1820) и Рандел и Бриџ (1821–43). Пред 1782 година, работата за поправка и изработка на Кралскиот накит им беше доделена на разни златари на ад-хок основа.[2]
Освен монархот, само Кралскиот златар е овластен да ракува со кралскиот накит; другите можат да го сторат тоа со негова или нејзина дозвола.[4] Носителот на канцеларијата е на повик дење и ноќе, во текот на целата година им е на располагање на златарите.[5] Вилијам Самерс, шестиот носител (1962–91), поетски рече за својата работа: „Каде оди круната, таму одам и јас“.[4]
За да го прослават Гарард & Ко е 150-та годишнина како носител на налогот, банкет на кој присуствуваше Ана, принцезата Ројал, се одржа во Голдсмитс Хол, во Лондон, 1993 година.[4] Во 2007 година, Бакингемската палата објави дека услугите на Гарард & Ко веќе не се потребни, а како причина се наведува дека било време за промена.[6] Компанијата беше купена од приватна инвестициска фирма во 2006 година.[7] Хари Колинс од семејниот бизнис Г. Колинс & Синови, кој е исто така личен златар на кралицата Елизабета Втора, беше назначен да биде новиот кралски златар.[8] Во 2012 година, Колинс се повлече од улогата и Мартин Свифт од Мапин & Веб стана деветтиот кралски златар.[9] Во 2017 година тој беше заменет со Марк Еплби, раководител на работилницата за накит во Мапин и Веб.
Список на канцеларии
уредиПоврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Празен навод (help)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Christopher Middleton (2 June 2012). „How the Queen's man about crowns brought sparkle to her celebrations“. The Telegraph. Посетено на 20 May 2016.
- ↑ James David Draper (2008). Cameo Appearances. New York: Metropolitan Museum of Art. стр. 55. ISBN 978-1-58839-282-4.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 „Garrard to lose Royal Jeweller role“. Evening Standard. 10 February 2007. Посетено на 30 May 2016.
- ↑ 5,0 5,1 Julia Robinson (18 July 2007). „Family firm fit for the Queen“. The Telegraph. Архивирано од изворникот на 2021-02-05. Посетено на 30 May 2016.
- ↑ 6,0 6,1 Richard Eden (15 July 2012). „The Queen appoints new Crown Jeweller“. The Telegraph. Посетено на 8 December 2015.
- ↑ „The Crown Jeweller“. The Royal Family. Посетено на 14 June 2019.
- ↑ 8,0 8,1 „Garrard & Co“. Royal Collection Trust. Посетено на 20 December 2017.
- ↑ 9,0 9,1 Staff writer (18 July 2002). „Obituary: William Summers“. The Telegraph. Посетено на 20 December 2017.
- ↑ John Culme (2000). The Directory of Gold & Silversmiths, Jewellers & Allied Traders 1838-1914. Antique Collectors' Club. стр. 172. ISBN 978-0-907462-46-0.
- ↑ Shirley Bury (1991). Jewellery 1789–1910: The International Era. Antique Collectors' Club. стр. 496. ISBN 978-1-85149-104-9.
Дополнителна литература
уреди- Charlotte Gere; John Culme (1993). Garrard: The Crown Jewellers for 150 Years, 1843–1993. Quartet Books. ISBN 978-0-7043-7055-5.
Надворешни врски
уреди
Грешка во наводот: Има ознаки <ref> за група именувана како „б“, но нема соодветна ознака <references group="б"/>.