Канџи се кинески знаци што се користат во денешниот јапонски јазик заедно со катакана (カタカナ, 片仮名), хирагана (ひらがな, 平仮名) и со арапските броеви. Името канџи на јапонски јазик буквално значи хански знаци.

Нихон соkи (720), историчарите и археолозите го сметаат за најкомплетниот постоен историски запис за древна Јапонија, бил целосно напишан на канџи.

Историја

уреди

Месен развој

уреди

Канџите се добиени од кинеските знаци ханзи. Денес има значителна разлика помеѓу канџите и ханзите, вклучувајќи ги употребата на знаците и во значењето на знаците.

Кокуџи

уреди

Кокуџи (国字, "национални знаци") се знаци што се користат во Јапонија. Кокуџи се исто така познати и како васеи канџи (和製漢字, "Кинески знаци направени во Јапонија"). Има стотици кокуџи, поретко се користени но сепак има доста што се често користени како:

  • 峠 (とうげ (tōge) планински пат)
  • 榊 (さかき (sakaki) сакаки дрво, гениј)
  • 畑 (はたけ (hatake) поле со плодови)
  • 辻 (つじ (tsuji) крстопати, улица)
  • 働 (どう (dō), hatara(ku) работа)
  • 腺 (せん (sen), жлезда)

Некои од нив, како "腺", биле воведени и во Кина.

Кокун

уреди

Како додатно на кокуџите, има и знаци што се воведено од кинески јазик но со различно значење од кинескиот јазик. Овие канџи не се сметаат за кокуџи, туку се наречени кокуни (国訓) и такви се на пример:

  • oki (крајбрежје; Ch. chōng плакне)
  • 椿 tsubaki (Camellia japonica; Ch. chūn Ailanthus)

Стари и нови знаци

уреди

Читање

уреди

Една канџа може да се користи за различни значења или зборови. Од гледна точка на читателот, една канџа може да има повеќе читања и за одлучувањето на значењето се ориентира според контекстот на реченицата. Некои канџи имаат по десет или повеќе значења. Овие читања се категоризирани како он јоми или кунјоми.

Онјоми (кинеско читање)

уреди

Кунјоми (јапонско читање)

уреди

Останати видови читање

уреди

Користење на видовите на читање

уреди

Изговор

уреди

Вкупен број на канџи

уреди

Вкупниот број на канџите денес не е сосема јасен. Даиканва Џитен содржи 50.000 знаци, и ова се мислело дека е напредно. Денес кинеските речнеци содржат 80.000 знаци и повеќето од нив не се во вообичаена употреба во Кина и Јапонија.

Правописни реформи и список на каџни

уреди

Кјоику канџи

уреди

Кјоику канџите или образовните канџи се 1006 знаци што јапонските деца ги учат во основно училиште.. Сè до 1981 година имало 881 канџа.

Џојо канџи

уреди

Џојо канџите се 1.945 канџи и ги содржи сите кјоико канџи, плус додатни 939 канџи што се учат во основно училиште и во средно училиште. Кога се печатат, покрај овие се вметнува и категоријата на канџи фуригана. Џојо канџите се воведено ви 1981 година. Тие замениле постара листа од 1850 знаци познати како канџи за генерална употреба. Јапонската национална конференција за канџи ќе воведе уште 11 нови канџи на листата.

Џинмеијо канџи

уреди

Џинмеијо канџите се 2.928 знаци и ги содржат џојо канџите и додатни 983 ланџи што се користат за имиња на луѓе.

Хјогаиџи

уреди

Хјогаиџи (表外字) се било кои канџи што не се сметаат како џојо и џинмеијо канџи. Обично се пишуваат со традиционалните знаци но постојат и шинџитаи форми.

Јапонски стандарди за канџи

уреди

Гаиџи

уреди

Видови на канџи

уреди

Шокеи-моџи (象形文字)

уреди

Шиџи-моџи (指事文字)

уреди

Каи-моџи (会意文字)

уреди

Кеисеи-моџи (形声文字)

уреди

Тенчу-моџи (転注文字)

уреди

Кашаку-моџи (仮借文字)

уреди

Слични симболи

уреди

Сортирање

уреди

Канџи образование

уреди

Поврзано

уреди

Наводи

уреди

Надворешни врски

уреди