Замија
Замија (латински: Zamiocúlcas) е монотипичен род на растенија фамилијата Araceae (претставена со еден вид Zamioculcas zamiifolia со потекло од тропска Африка.
Замија | |
---|---|
Одгледан примерок | |
Научна класификација [ у ] | |
Непознат таксон (попр): | Zamioculcas |
Вид: | Замија |
Научен назив | |
Zamioculcas Zamioculcas (Лод.) Англ.[1] |
Името го добила поради сличноста на листовите со другите замии.
Историја
уредиПрвпат е опишана во 1828 година од собирачот на тропски растенија Конрад Лодиџес како Caladium Caladium zamiifolium Лод.)[3] потоа во 1856 година од Хајнрих Вилхелм Шот како Zamioculcas loddigesii Schott loddigesii )[4] и во 1908 година Адолф Енглер, директор на Берлинската ботаничка градина, ѝ го дал своето модерно име Zamioculcas zamiifolia (Lodd.) Engl.[5].
Во 1929 година, германскиот ботаничар Густав Алберт Петер ја опишал Zamioculcas Zamioculcas lanceolata Peter )[6], пронајдена главно во Мозамбик, со повеќе ланцетни сечила на листовите, но денес ретко се препознава како посебен вид.
Замијата Буавена, опишана во 1870 година[7] подоцна била доделена на друг род - Gonatopus boivinii (Decne.) Engl.[8].
Опис
уредиЗелјетсо растение со густи кртолни ризоми.
Листовите се сјајни, темно зелени, сложени шилести, долги до 1 м, задебелени во основата. Растението е зимзелено, но може да ги исфрли лисјата во случај на суша.[9] Растението живее од 5 до 10 години.
Значење и примена
уредиДо крајот на 20 век, Замијата практично не била познат како растение во затворен простор. Но, со почетокот на масовната продажба на холандските аукции на цвеќиња во 1996 година, таа добила широка популарност и кај аматерите и кај професионалците од цвеќарството во затворени простории и специјалистите за градинарство во затворени простории и сè уште е популарна и денес.
Во август 2007 година била претставена првата сорта Zamioculcas - минијатурна, по изглед не се разликува од вообичаената, само грмушката е покомпактна (расте до 60 см), а листовите се соодветно помали.
Замијата (понекогаш се нарекува дрво на парите) е непретенциозно растение кое толерира ниска влажност на воздухот и делумна темнина, но за нормален развој препорачливо е растението да се чува на светло место, без директна сончева светлина. Лошо реагира на прекумерна влажност на почвата и застоена вода, па по наводнување мора да ја исцедите водата. Замијата нема посебни барања за почва, лесна почва и песок во сооднос 1:1:1 се одлични.
Растението се размножува со делење на клубенот или со искоренување на дел од лисјата или поединечни листови.
Цветот на Замијата е незабележлив, не е особено убав и има нежна кремаста боја и се формира на краток дебел израсток. Светло зелената обвивка што го опкружува соцветието совршено го камуфлира меѓу зелените лисја, па затоа не е лесно да се забележи.
Токсични својства
уредиКако и повеќето членови на фамилијата araceae, сокот на растението содржи супстанции кои можат да предизвикаат иритација на кожата и мукозните мембрани[10], па затоа се препорачува растението повторно да се засади со ракавици и да се внимава кога се работи со него, особено при повторно засадување на клубените. Ниту еден дел од растението не треба да се јаде или да се користи како крем. Сепак, не се зборува за токсичност или токсичност на недопрено растение, допирањето на лисја, цвеќиња или други делови од растението не предизвикува труење или алергиски реакции, а неговото чување дома не доведува до влошување на здравјето[11].
Наводи
уреди- ↑ Предлошка:ГРИН
- ↑ "Zamioculcas Schott | Plants of the World Online | Kew Science". Plants of the World Online. Retrieved 2023-10-22.
- ↑ Administrator. "Zamioculcas - EMERALD PALM". www.royalgreen.nl.
- ↑ Syn. Aroid.: 71 (1856)
- ↑ Pflanzenr., IV, 23B: 305 (1905)
- ↑ Nachr. Ges. Wiss. Göttingen, Math.-Phys. Kl.: 209 (1929, publ. 1930
- ↑ Bull. Soc. Bot. France 17: 321 (1870)
- ↑ in A.L.P.de Candolle & A.C.P.de Candolle, Monogr. Phan. 2: 209 (1879)
- ↑ Это растение часто болеет поэтому уход должен быть постоянный.
- ↑ Так же если трогать растерие в болезненых местах(откуда течёт сок) может и появится разъедание кожи и слизистой.
- ↑ „Замиокулькас ядовитый или нет для человека, для кошек“ (руски). 2016-04-12. Архивирано од изворникот на 2019-08-03. Посетено на 2019-08-03. Занемарен непознатиот параметар
|dead-url=
(help)
Надворешни врски
уреди- Zamioculcas zamiifolia (англ.): сведения о таксоне на сайте Tropicos.
- Замиокулькас замиелистныйАрхивирано на 19 февруари 2013 г.(руски)
- «The Zamioculcas homepage», подробная информацияАрхивирано на 23 мај 2008 г.(англиски)