Википедија

Евгениј Водолазкин

Евгениј Водолазкин (роден 1964 година) е руски научник и автор.[1] Роден е во Киев,[2] и во 1996 година дипломирал на одделеот за филологија на Универзитетот во Киев . Истата година започнал постдипломски студии во Куќата на Пушкин под менторство на Дмитриј Лихачов . Во 2000 година тој ја одбранил својата докторска теза „За преводот на Летописот на Георги Амартол “.[3]

Портрет на Евгениј Водолазкин

Водолазкин добива стипендии од Фондацијата Тоефер и Фондацијата Александар фон Хумболт .Пишувал за „Првите работи“ и објавувал во „Плуг“.[4] Ја освоил наградата за литература „Александар Солженицин“ во 2019 година.[5][6]

Водоласкин се смета за најважен меѓу современите руски писатели, неговите книги се преведени на многу јазици и добиле многу меѓународни признанија.[7]

Живее со своето семејство во Санкт Петербург .

Дела

уреди
  • Светска историја во литературата на Античка Русија (заснована на материјали XI - XV) ;[8]
  • Дмитриј Лихачов и неговата епоха: Мемоари, есеи, документи, фотографии ;[9]

Романи

уреди
  • Киднапирањето на Европа (2005 година);[10]
  • Соловјов и Ларионов, Андреј Бели награда, потесен список на наградите „Голема книга“ ;
  • Лавр (2012), Лауреат на книжевна награда Јасна Полјана, категорија од 21 век; Награда за голема книга, прва награда;[11]
  • Авијатичарот (2015), Награда за голема книга, втора награда;[12]
  • Куќа и остров: алатка за јазик (2015 година);
  • Бризбејн (2018);[13]
  • Пазарот за миленичиња (2019);[14][15]
  1. ↑ „'Laurus' ("Лавр"): Evgeny Vodolazkin in Conversation with Josie von Zitzewitz“. Архивирано од изворникот на 2022-12-11. Посетено на 2021-03-02.
  2. ↑ Morrison, P. (2019-06-03). „Book Review: The Aviator, Eugene Vodolazkin“ (англиски). RBCC. Посетено на 2020-12-04.[мртва врска]
  3. ↑ Luchenko, K. (2014-01-29). „Евгений Водолазкин: Человек в центре литературы“ [Eugene Vodolazkin: Man in Centre of Literature] (руски). Pravmir. Посетено на 2020-12-04.
  4. ↑ „Eugene Vodolazkin“.
  5. ↑ Wilson, J. (2020-10-30). „Solzhenitsyn: More Than Fashionable“ (англиски). First Things. Посетено на 2020-12-04.
  6. ↑ „Небеса "Авиатора" В Доме русского зарубежья состоялась церемония вручения премии Александра Солженицына“ (руски). ‘Rossiyskaya Gazeta’. 2019-04-18. Посетено на 2020-12-04.
  7. ↑ „Eugene Vodolazkin: The Russian multi award-winning novelist is translated into English for the first time“ (англиски). Edinburgh International Book Festival. Посетено на 2020-12-04.
  8. ↑ Vodolazkin, E. „Всемирная история в литературе Древней Руси (на материале хронографического и палейного повествования XI—XV вв.)“ (руски). Посетено на 2020-12-25.[мртва врска]
  9. ↑ Vodolazkin, E. „Дмитрий Лихачёв и его эпоха: Воспоминания. Эссе. Документы. Фотографии“ (руски). Посетено на 2020-12-25.[мртва врска]
  10. ↑ Vodolazkin, E. (2005). Похищение Европы: история Кристиана Шмидта, рассказанная им самим (руски). ISBN 9785872883166. Посетено на 2020-12-25.
  11. ↑ Kalfus, K. (2015-10-15). „Holy Foolery“. The New Yorker (англиски). Посетено на 2020-12-04.
  12. ↑ „The Aviator by Eugene Vodolazkin review – a time-traveller's life“. The Guardian (англиски). 2018-06-07. Посетено на 2020-12-04.
  13. ↑ „Finalists announced for Russia's prestigious Big Book prize“ (руски). Meduza. 2019-06-05. Посетено на 2020-12-25.
  14. ↑ „Вышел новый роман Водолазкина "Оправдание Острова"“ ['The Island Absolution': New Novel By Vodolazkin] (руски). RIA Novosti. 2020-11-27. Посетено на 2020-12-25.
  15. ↑ „Evgeny Vodolazkin: "Russian literature has a special relationship with quarantine"“ (англиски). 2020-06-09. Архивирано од изворникот на 2020-10-24. Посетено на 2020-12-12.
Преземено од „https://mk.wikipedia.org/w/index.php?title=Евгениј_Водолазкин&oldid=5181272“