Движење на бездомните работници
Движење на бездомните работници (португалски: Movimento dos Trabalhadores Sem Teto, или скратено ДБР) — социјално движење во Бразил. Потекнува од Движењето на безимотните работници (англиски: Landless Rural Workers' Movement). Иако ДБР може да ги следи своите први напори за урбан активизам до окупацијата на Кампинас во Сао Паоло за време на Националниот народен марш во 1997 година, оваа интервенција била организирана во рамките на структурата на Руралното движење на безземните работници (МСТ). Првата соодветна окупација како нов социополитички актер, различен од МСТ, се случила во Гуарулхос во 2002 година. Името го добила по Анита Гарибалди, која се сметала за радикален социјален реформатор за време на нејзиниот живот.[1]
Борбата за домување
уредиПреку директна конфронтација и преговарање со локалната, државната или федералната влада, Движењето на бездомните работници се обидува да го намали бразилскиот станбен дефицит преку организирање занимања на сквотери во ненаселени парцели означени како Зони со посебен социјален интерес (Zonas Especiais de Interesse Social) кои должат даноци на имот. Утврдувањето на точниот број за недостигот на станови во Бразил е тешко да се предвиди, но се дадени неколку проценки. Во 2019 година, Гардијан објавил бројка од 7,7 милиони[2] додека Хабитат за човештвото ја става бројката помеѓу 6-8 милиони.[3] Со отпорот на обидите на локалните власти да ги иселат сиромашните и преговарајќи за нивно претворање во станови со ниски приходи, Движењето на бездомните работници го оспорил неолибералниот модел.[4][5] Всушност, на национално ниво, претходните влади ги поткопале проектите за достапно домување, вклучително и симболичниот Мина Каса, Мина Вида,[6] но не успеале да го направат тоа поради интервенциите на Движењето на бездомните работници.
Според Движењето на бездомните работници, има над 5 милиони станбени единици достапни во напуштени згради во Бразил. На Сао Паоло, на пример, му недостигале станбени единици во опсег од 500.000 - 700.000 од 2017 година.[7] Како што било забележано претходно, Движењето на бездомните работници првично се појавило како фракција во рамките на МСТ и се фокусира на урбаната реформа. Иако е целосно автономна, организацијата има стратешки сојуз со МСТ и исто така тесно соработува со други бразилски урбани општествени движења како што е Национален сојуз на народни станови (англиски: National Low-income Housing Union) и Центар за народни движења (англиски: Center of Popular Social Movements).
Политичка припадност
уредиДодека движењето е политички хетерогено, во 2017 година, лидерот на Движењето на бездомните работници Гилхерме Булос се кандидирал како претседателски кандидат кој ја претставува Партијата за социјализам и слобода (ПСОЛ), што сигнализира идеолошка кохезија со социјалистичките принципи и предлози.[8] На едната страна, постојат ограноци кои наликуваат на ленинистичка политичка партија во однос на структурата и хиерархијата, а од другата страна, ограноците кои се јасно посветени на цели како што е самоуправувањето, карактеристика во сквотираните заедници.[9] Сквотирањето е клучна практика во Движењето на бездомните работници и, како таква, нема само политички реперкусии, туку и еколошки. Во овој поглед, окупацијата на напуштени згради и домови се преклопува со декроасанирање или дерастење.[10] Со текот на времето, Движењето на бездомните работници развило понијансиран и повеќедимензионален контра-хегемонистички став за класната борба во рамките на прегратката на неолиберализмот на бразилската влада.[11] На пример, Државниот колектив на Сеара на Движењето на бездомните работници се фокусира на концептот на „достоинствено домување“ за да се залага за други поврзани прашања, како што се инфраструктурата за социјална благосостојба, образованието, здравствената заштита и транспортот.[12]
Движењето на бездомните работници било создадено во рамките на МСТ со цел да се обезбеди застапеност за земјишни реформи во урбаната сфера. Според фондацијата Жоао Пинто и Министерството за градови, има шест милиони бразилски семејства кои живеат во недостоинствени услови. Движењето на бездомните работници ги оправдува своите активности врз основа на уставот од 1988 година, кој гарантира имот и достоинствени социјални услови за живот како социјални права.[13] Бразилските градови често се поделени географски помеѓу богатото подрачје и „периферијата“ што во превод значи периферија.[14] Урбанистичкото планирање и зголемувањето на кириите придонелеза оваа сегрегација, принудувајќи ги луѓето во тешки економски околности да се преселат во периферијата на градот.[15]
Наводи
уреди- ↑ „The Growth of Brazil's Homeless Workers' Movement“. globaldialogue.isa-sociology.org. 22 February 2015. Посетено на 2020-04-02.
- ↑ Scruggs, Gregory (2019-07-18). „Ministry of cities RIP: the sad story of Brazil's great urban experiment“. The Guardian (англиски). ISSN 0261-3077. Посетено на 2020-04-02.
- ↑ „Housing Poverty in Brazil: Slum Rehabilitation & Social Housing“. Habitat for Humanity GB (англиски). Посетено на 2020-04-02.
- ↑ Albert, Victor (March 2018). „Justification work: The homeless worker's movement and the pragmatic sociology of dissent in Brazil's crisis“. ResearchGate.
- ↑ Fierro, Alberto (2019-06-01). „Revolutionary Politics of Social Rights? An Ethnographic Account of the Homeless Workers' Movement in São Paulo“. Millennium (англиски). 47 (3): 398–416. doi:10.1177/0305829819844313. ISSN 0305-8298.
- ↑ „Land occupation as a solution to Brazil's housing crisis“. Equal Times (англиски). 8 January 2018. Посетено на 2020-04-02.
- ↑ Sakamoto, Leonardo (2017-11-27). „The future of São Paulo sleeps in an improvised shack“. The Guardian (англиски). ISSN 0261-3077. Посетено на 2020-04-02.
- ↑ Struggles of the Roofless. Guilherme Boulos interviewed by Mario Sergio Conti, New Left Review, July/August 2021
- ↑ „Squatting houses, social centres, and workplaces: A workshop on self-managed alternatives“. Antipode Online (англиски). Посетено на 2020-04-02.
- ↑ Cattaneo, Claudio (2010). „The experience of rurban squats in Collserola, Barcelona: What kind of degrowth?“. Journal of Cleaner Production. 18 (6): 581–589. doi:10.1016/j.jclepro.2010.01.010 – преку ResearchGate.
- ↑ Fierro, Alberto (2019-06-01). „Revolutionary Politics of Social Rights? An Ethnographic Account of the Homeless Workers' Movement in São Paulo“. Millennium (англиски). 47 (3): 398–416. doi:10.1177/0305829819844313. ISSN 0305-8298.
- ↑ „Homeless Workers Movement – State Collective of Ceará“. Fundo Brasil (англиски). Посетено на 2020-04-02.
- ↑ „Entenda a luta do MTST | Sociologia Ciência & Vida“. sociologia.uol.com.br (португалски). Архивирано од изворникот на 2017-12-01. Посетено на 2017-11-30.
- ↑ Espaço intra-urbano no Brasil. São Paulo: Studio Nobel, Fapesp, Lincoln Institute, 2009.
- ↑ Villaça, Flávio (April 2011). „São Paulo: segregação urbana e desigualdade“. Estudos Avançados. 25 (71): 37–58. doi:10.1590/S0103-40142011000100004. ISSN 0103-4014.