Галилеев топ
Галилеев топ или Галилеов топ ― метод кој покажува зачувување на линеарниот моментум.[1] Се состои од куп топки, почнувајќи со голема, тешка топка во основата на оџакот и напредува до мала, лесна топка на врвот. Основната идеја е дека овој куп топчиња може да се спушти на земја и речиси целата кинетичка енергија во долните топки ќе се пренесе на најгорната топка - која ќе се отскокнува до многукратно од висината од која е исфрлена. На прв поглед, однесувањето изгледа многу контраинтуитивно, но всушност е токму она што го предвидува зачувувањето на моментумот. Главната тешкотија е во одржувањето на конфигурацијата на топчињата стабилна за време на почетното паѓање. Раните описи вклучуваат некој вид на лепак/леплива лента,[2] цевка или мрежа[3] за да ги усогласат топчињата.
Современата верзија на Галилеевиот топ била продадена од научната корпорација Едмунд и сè уште е продавано како „Астро бластер“.[4][5] Во овој уред, тешка жица е навојна низ сите топчиња за да бидат точно порамнети - но начелото е исто. Резултирачкиот отскок е доста моќен; всушност, проблемите со безбедноста на очите станаа толку распространети што оваа играчка сега доаѓа со заштитни очила.
Можно е да се прикаже начелото поедноставно со само две топки, како што се кошаркарска топка и тениско топче. Ако опитувачот го урамнотежи тениското топче на врвот на кошарката и ја фрли двојката на земја, тениското топче ќе се отскокне на многукратно од висината од која е пуштено.[6]
Пресметка за две топки
уредиПретпоставувајќи еластични судири, рамномерна гравитација, без воздушен отпор и големини на топчињата се занемарливи во споредба со височините од кои се испуштаат, формулите за зачувување на импулсот и кинетичката енергија може да се користат за пресметување на брзината и височините на отскокнување на малата топка:
- .
каде | m 1 = | масата на големата (долна) топка |
m 2 = | масата на малата (горната) топка | |
v 1 ′ = | брзината на големата топка по судирот меѓу топчињата | |
v 2 ′ = | брзината на малото топче по судирот меѓу топчињата | |
v 1 = | брзината на големата топка пред судирот меѓу топчињата | |
v 2 = | брзината на малата топка пред судирот меѓу топчињата |
Решавање на истовремените равенки погоре за v2′ ,
Сметајќи ги брзините нагоре како позитивни, бидејќи топчињата паѓаат од иста висина и големата топка се враќа од подот со иста брзина, v1 = −v2 (негативниот знак што ја означува обратната насока). Со тоа
- .
Бидејќи . Бидејќи висината на отскокнување е линеарно пропорционална на квадратот на брзината на лансирање, максималната висина на скокање за топ со две топки е 3 2 = 9 пати од првобитната висина на падот, кога m1 >> m2.
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Dewdney, Alexander (јули 1992). „Fossil statistics, forecasting the forecaster, and the Galilean cannon“. Science Probe! magazine. стр. 97–100.
|access-date=
бара|url=
(help) - ↑ Mellen, W. R. (1968). „Superball Rebound Projectiles“. American Journal of Physics. 36 (9): 845. Bibcode:1968AmJPh..36..845M. doi:10.1119/1.1975164.
- ↑ Mellen, W. R. (1995). „Aligner for elastic collisions of dropped balls“. The Physics Teacher. 33 (1): 56–57. Bibcode:1995PhTea..33...56M. doi:10.1119/1.2344135.
- ↑ Astro-blaster, Educational Innovations Inc.
- ↑ Kireš, M. N. (2009). „Astroblaster—a fascinating game of multi-ball collisions“. Physics Education. 44 (2): 159–164. Bibcode:2009PhyEd..44..159K. doi:10.1088/0031-9120/44/2/007.
- ↑ Cross, R. (2007). „Vertical bounce of two vertically aligned balls“. American Journal of Physics. 75 (11): 1009–1016. Bibcode:2007AmJPh..75.1009C. doi:10.1119/1.2772286.