Габриеле Пепе

Габриеле Пепе (7 декември 1779 – 26 јули 1849 година) бил италијански републикански бунтовник, активен во многу кампањи против ројалистите кои се бореле со или заедно со бурбонските кралеви од Неапол. Бил братучед на Гуљелмо и Флорестано Пепе.

Роден во Чивитакампомарано (сега Молизе), на 20-годишна возраст, тој се борел во одбрана на Наполитанската Република во 1799 година. Со падот на републиката, избегнал тешка казна бидејќи се сметало дека е болен. Тој се вратил во Неапол, овој пат борејќи се за наполеонските војски и под водство на Јосиф Бонапарта. Бил ранет и заробен од ројалистичките трупи предводени од кардиналот Фабрицио Руфо и повторно протеран во Марсеј, Франција. Наскоро тој се борел со Наполеон низ целиот континент, од Шпанија до Северна Италија. Подоцна се нашол како мајор во војската на Јоаким Мурат.

Учествувал во неаполската револуција од 1820 година и повторно бил испратен во егзил, овој пат во Фиренца. На 19 февруари 1826 година, тој бил во двобој со поетот Алфонс де Ламартин, кој ги споредил Италијанците со „човечка прашина“ во неговата песна „Le Dernier Chant du pélerinage d'Harold“. Го ранил со меч францускиот поет во десната рака. Во 1836 година, се вратил во Неапол каде, иако стар, учествувал во немирите во 1848 година. На главниот плоштад во Кампобасо, бил подигнат споменик со неговата статуа.