Втора Нетерова теорема

Во математиката и теориската физика, Втората Нетерова теорема ги поврзува симетриите на функционалот на дејство со систем од диференцијални равенки.[1] Дејството S на физички систем е интеграл на таканаречената функција на Лагранжово L, од која може да се определи однесувањето на системот со начелото на најмало дејство.

Еми Нетер

Поточно, теоремата вели дека ако дејството има бесконечно-димензионална Лиева алгебра на бесконечно мали симетрии параметризирани линеарно со k произволни функции и нивните изводи до ред m, тогаш функционалните изводи на L задоволуваат систем од k диференцијални равенки.

Втората Нетерова теорема понекогаш е користена во мерна теорија. Мерните теории се основните елементи на сите современи теории на поле во физиката, како што е преовладувачкиот Стандарден модел.

Теоремата е именувана по нејзиниот откривач, Еми Нетер.

Поврзано

уреди

Фусноти

уреди
  1. Noether, Emmy (1918), „Invariante Variationsprobleme“, Nachr. D. König. Gesellsch. D. Wiss. Zu Göttingen, Math-phys. Klasse, 1918: 235–257

Наводи

уреди

Дополнителна книжевност

уреди