Винов мост
Винов мост — вид на мостно коло што го развил Макс Вин во 1891 година.[1] Мостот се состои од четири отпорници и два кондензатори.
Во времето на пронајдокот на Виновиот мост, мостните кола биле вообичаен начин за мерење на вредностите на компонентите преку нивна споредба со познати вредности. Често непозната компонента би била ставена во едниот крак на мостот, а потоа мостот би се нулувал со нагодување на другите краци или менување на честотата на изворот на напон. Да се види, на пример, Витстонов мост.
Виновиот мост е еден од многуте мерни мостови.[2] Виновиот мост се користи за прецизно мерење на капацитет во однос на отпорот и честотата.[3] Се користел и за мерење на аудио честоти.
Виновиот мост не бара еднакви вредности на R или C. На одредена честота, реактансата на серискиот крак R 2 – C 2 ќе биде точен множител на шантот во кракот R x – C x. Ако двата крака R 3 и R 4 се прилагодени на истиот сооднос, тогаш мостот е избалансиран.
Мостот е избалансиран кога:[2]
- и
Равенките се поедноставуваат ако се избере R 2 = R x и C 2 = C x ; резултатот е R 4 = 2 R 3 .
Во пракса, вредностите на R и C никогаш нема да бидат точно еднакви, но равенките погоре покажуваат дека за фиксни вредности во 2 и x краците, мостот ќе се балансира на одредена ω и одреден сооднос R 4 / R 3 .
Поврзано
уредиНаводи
уреди- ↑ Wien 1891
- ↑ 2,0 2,1 Terman 1943
- ↑ Terman 1943 citing Ferguson & Bartlett 1928
Литература
уреди- Ferguson, J. G.; Bartlett, B. W. (July 1928), „The Measurement of Capacitance in Terms of Resistance and Frequency“, Bell System Technical Journal, 7 (3): 420–437, doi:10.1002/j.1538-7305.1928.tb01234.x
- Terman, Frederick (1943), Radio Engineers' Handbook, McGraw-Hill
- Wien, M. (1891), „Messung der Inductionsconstanten mit dem "optischen Telephon" (Measurement of Inductive Constants with the "Optical Telephone")“, Annalen der Physik und Chemie (германски), 280 (12): 689–712, Bibcode:1891AnP...280..689W, doi:10.1002/andp.18912801208