Бјанко и Неро
Бјанко и Неро (италијански за „Црно и бело“) е италијански филмски журнал.[1] Тоа е најстарата филмска публикација во Италија.[2]
| Податотека:Bianco e Nero 575.jpg Насловна на „Бјанко и Неро“ со актерот Виторио Гасман. | |
| Категории | Филмски магазин |
|---|---|
| Честота | Двомесечно |
| Година на пронаоѓање | 1937 |
| Држава | Италија |
| Заснован во | Рим |
| Јазик | Италијански |
Историја и профил
уредиБјанко е Неро е основан во 1937 година од Лујџи Кјарини како официјален орган на драмската школа Centro Sperimentale di Cinematografia.[2][3] Започнало како месечно списание, а неговата содржина вклучувала критики и есеи за филмска педагогија и теорија.[2][3] Нејзиниот прв директор бил Лујџи Фреди.[3] Од 1939 година, списанието објавило и серија специјални монографски книги за историјата, формата и техниката на кинематографијата.[3] Привремено престанал да се објавува помеѓу 1944 и 1946 година поради Втората светска војна и продолжил во 1947 година.[2] Во 1999 година, списанието го променило правописот на Бјанко и Неро и станал двомесечно.[2]
Списанието го издава Универзитетот во Рим.[4]
Шпанското филмско списание Објективо било по моделот на Бјанка е Неро.[5]
Белешки
уреди- ↑ „Journal List January 2015“. FIAF. Архивирано од изворникот на 19 October 2015. Посетено на 22 January 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Gino Moliterno (2009). The A to Z of Italian Cinema. Scarecrow Press. ISBN 978-0810868960.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Maurizio De Benedictis (2003). Enciclopedia del Cinema. Treccani.
- ↑ Letizia Ciotti Miller (Autumn 1961). „Reviewed Work: Bianco e Nero“. Film Quarterly. 15 (1). JSTOR 1210589.
- ↑ O. Ferrán; G. Herrmann (17 September 2014). A Critical Companion to Jorge Semprún: Buchenwald, Before and After. Palgrave Macmillan US. стр. 104. ISBN 978-1-137-43971-0.